Keyifli okumalar!
Şarkı; Alec Benjamin- If We Have Each Other
19 yıl önce...
Gündüz ve geceyi ayıran tek unsur aydınlık ve karanlık değildir. Asıl ayıran etkidir, insan. Gündüzleri gösterilen sahte ifadeler geceleri sessiz çığlıklara dönüşür.
Gündüzleri maske takan herkes karanlığa gösterir aciz yüzünü. Fakat herkes aciz değildir öyle insanlar vardır ki karanlıktaki soğuğa muhtaçtırlar. Kimsesiz kalmışların evidir soğuk. Kimsesizler üşümezdi belki ama kalplerindeki sıcaklık yavaş yavaş karanlığa karışırdı. Bir de karanlığı yaşayanlar vardır.
Onlar en çaresiz olanlardır. Karanlıktan kaçmak için soğuğa sığınacak kadar çaresizlerdir.
Işığın bile girmeye cesaret edemediği odanın köşesinde bacaklarını kendisine çekmiş sessizce ağlayan kız çocuğu hıçkırıklarını bastırmaya çalışıyor aynı zaman da dişleriyle alt dudağına işkence ediyordu. Oda da bu zulme katlanan diğer çocuk onun bu halini gördükçe bir yol arıyor ama kapana kısılmışlık hissiyle her seferinde düşüncelerine yeniliyordu.
Titreyen bacaklarının sızısını yok sayarak kız çocuğunun yanına ilerledi. İçindeki son güç parçalarını vermeye çalışır gibi bir süre hareket etmeden öylece bekledi. Kızın ağlamaları biraz daha sakinleştiğinde eliyle gözyaşlarının kaynağını kurutmak istercesine sildi. Elinin tersiyle yanağını okşayarak kızın be kendisinin sakinleşmesi için biraz zaman tanıdı.
En sonunda kızın hıçkırıkları azalmaya başlayınca karşısına geçerek önünde eğildi. Titreyen ellerini avuçlarına ve her iki avucundan da öpücük kondurdu. Burukça baktı kızın karanlıkta bile parlayan küçük mavi gözlerine ve kalbini yok sayarcasına konuşmaya başladı.
"Kaç Lena, Karanlığın en ücra köşelerine kadar kaç. Karanlık bile unutsun varlığını. Soluklarını duyamayacakları kadar kaç. Kalbinin her yanını soğuğun şefkati kaplayıncaya kadar. Karanlık senin yuvan, soğuk ise senin çilen olana kadar kaç. Sana güveniyorum, Alar... Sana güveniyorum." dedi ve kızın yeryüzündeki en güzel renk olan kumral saçlarına küçük bir buse kondurdu.
Kız çocuğu güçsüz bacaklarının izin verdiği kadar, koşabildiği yere kadar koştu. Unutulacağı yeri bulana kadar durmadı. Günlerce soğuğa sığınarak saklandı.
Soğuk insanın kurtarıcısı olana kadar sadece soğuktur. Karanlıkta güvenliydi ama soğuk kimsesizdi, kimsen yoksa...
Zamanla düşen sıcaklık bilincini dinç tutarken bedenini bitiriyordu.
Ona her şeyin bir gün geçeceğini, şeytanın bile affedileceğini anlatmıştı çocuk.
Onlar lanetlilerdi, istenmeyenler.
Soğuk esir alırdı, büyütürdü, beslerdi.
Biri daha vardı.
Bir esir...
Bir ceset...
Bir çocuk...
...
Bir sene.
Instagram adresimden ulaşabilirsiniz: venusundalgasi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIT
Teen FictionSoğuk insanın kurtarıcısı olana kadar sadece soğuktur. Karanlıkta güvenliydi ama soğuk kimsesizdi,kimsen yoksa... Ona herşeyin bir gün geçiceğini, şeytanın bile affedileceğini anlatmıştı çocuk. Onlar lanetlilerdi, Soğuk esir alırdı, büyütürdü, besl...
