Time Marches Backwards

CHAPTER 7

"Shit, request artillery strike, Sgt. Beckman go point the coordinates and request for an artillery strike!."
Sigaw ni Capt. Brown.

"Holy shit! anong nangyare?!." Tanong ko kay Joselito.

"Pinaulanan tayu ng bala ng machinegun, siguro dun galing sa bunker sa mataas na part ng ridge." Paliwanag niya sa akin.

"Akala ko ba sa isang hospital lang tayu ipwepwesto? Bat tayu nasama sa actual na gyera?." Tanong ko uli sa kanya habang nagtatago.

"Anong hospital! Tanga, talagang sasama tayo sa gyera kasi tayo ang gagamot sa mga masusugatan." Paliwanag niya sa akin.

"Pero...."

"Palibhasa ay di ka kasi nakikinig sa mga lecture nung nagtratraining pa tayo, puro ka tingin sa mga gwapong kasamahan natin kaya di mo lubos na naiintindihan ang trabaho natin." Sabi niya habang hinahanda ang bag na puno ng gamit pang medikal.

"Pero kung sasama tayo sa kanila mamatay tayo!." Sigaw ko pa.

"Kung tatanga tanga eh siguradong mauuna ka sa kabaong."

Dahil patuloy na pagpapa ulan ng bala ng kabilang pwersa, iba sa mga kasamahan namin ay natamaan.

"Medic!." Sigaw pa nung isang kasamahan namin.

"Halika na tulungan mo akong gamiton to." pakiusap ni Joselito sakin habang hinay hinay na lumakad patungo sa natamaan.

"Oh goddd please, I want to see my family, I don't wanna die yet." Maiyak-iyak na pakiusap ng kasamahan naming natamaan sa tiyan.

"Tusukan mo ng morphine yan, try kong pigilan ang dug." Sabi pa ni Joselito kabang pinipigilan ang pag agos ng dugo gamit ang dalawang kamay niya.

"Joselito, uwi na tayo ayoko pang mamatay." Sabi ko sa kanya.

"Anong uuwi?, tangna di tayo makakauwi hangang di natin matapos ang pakay natin dito." Paliwanag pa niya sa akin.

"Sgt! Where the hell is the artillery strike that I requested?!." Sigaw ni Capt. Brown.

"24 secs sir." Sagot pa ni Sgt. Beckman.

"Listen! after the artillery strike we will move forward towards the next trench. Beware of banzai attackers!." Sigaw uli ni Capt. Brown.

Makalipas ang ilang segundo, sumabog din and ridge dahil sa artillery.

"Move forward!." Sigaw ni Capt.

Pagkasabi agad ng Kapitan, agad na nag sisitayuan ang mga kasamahan ko at sabay na umatake sa kalaban.

Pero bago paman sila makaabot sa bunker ng kalaban ay tadtad ang kanilang katawan dahil sa machinegun na ipinapaputok ng mga hapon sa kanila.

"Shit, fall back! Take cover!." Sigaw ng Kapitan.

"Hoy babae! Dito ka sundan mo lang ako wag kang lalayo." Sigaw pa ni Joselito sa akin.

Dahil sa ingay ng mga putok ng baril at bomba ay di ko maiwasang mag panic. Sa sobrang trauma, ay nanginginig ang aking buong katawan sa sobrang takot.

"Magpakatatag ka! Simula pa lang ito!." Sabi pa ni Joselito.

"Jose, pwede sa likod mo lang ako?." Nanginginig na pakiusap ko sa kanya.

"Sge wag kang lalayo sa akin akong bahala basta magpakatatag ka lang." Sabi pa niya habang hinayhinay na nag crouch patungo sa isang malaking bato.

Habang hinhintay na maubos ng panig ng kalaban namin ang bala ng machinegun ng kalaban. Ay hinayhinay naman lumalapit si Kapitan patungo sa bunker ng kalaban. Pagkatapos niya makarating, ay inigagis niya sa loob ng butas ang isang granada.

*booommmm

"Attack!." Sigaw ni Kapitan habang pinagbabaril ang mga hapon na nagtatangkang tumakas.

"Halika na, unti unti na nilang na agaw ang unang bunker ng kalaban." Sabi pa ni Joselito.

Matapos naming maubos ang lahat ng nakabantay sa bunker, agad din kaming sumulong patungo sa ibabaw ng bundok.

Habang maingat na naglalakad. Di napansin ng isang kasamahan namin ang 4 na hapon na nagtatago sa isang damo.

"Banzai!." Sigaw pa ng mga hapon habang pinag sasaksak ng bayoneta ang kasamahan namin.

"Shoot!."

Pagkatapos ng pagsaksak nila ay agad din namang pinaulananan ng aming panig ang apat na kalaban. Dahil sa suicidal na stratehiyang yun ng mga hapon, nakapatay sila ng apat din ng kasamahan namin.

"Beware for those banzai attackers! Be vigilant, they will usually hide in tall grasses to wait for their victim." Paliwanag pa ni Kapitan.

"These Japs are fucking barbarians." Sabi pa ni Harold habang pinipitas ang mga dogtags ng mga namatay.

"Yes you're right, that is why we must be extra careful." Sabi pa ni Capt. Brown.

"You okay?." Sabi pa ni Harold sakin na halatang mambobola na naman.

"Please not now, I'm not in the mood." Paliwanag ko pa sa kanya.

"Don't worry, I will protect you from them." Sabi niya.

Ako naman ay halos di na ako halos makahinga dahil sa sobrang trauma. Yung kilig unti unti nang napalitan ng kaba at takot.

"Pvt.Chua! For fuck sake use your goddamn gun." Sigaw pa ni Kapitan sakin.

"Sorry sir, I think she was experiencing trauma. Please let shoot the enemies in her place." Pakiusap pa niya sa Kapitan.

"This is why you must take this war seriously Pvt. Chua. For the past few months, I noticed that all you did these past few months was bitchn around with the other guys." Pagalit pa na sabi sakin ni Kapitan.

"I'll do my best to discipline her sir." Pag depensa pa ni Joselito sakin.

"Am I talking to you?!." Tanong pa ni Kapitan kay Joselito.

"No sir." Sagot niya.

"Then who gave you the permission to talk?!." Sigaw na tanong ni Kapitan.

"Sorry sir."

Pagkatapos noong pangyayari, agad kaming sumulong sa kagubatan para patayin ang mga natitirang kalaban sa lugar.

"Spread around, mind your steps watch out for booby traps and landmines." Sabi pa ni Sgt. Beckman sa lahat.

Pagpasok namin sa kagubatan, napansin naming parang ang tahimik yata.

"This is not good." Sabi pa ni Harold.

Ilang minuto lang habang nag naglalakad, ay biglang nagsusulpotan ang mga hapon sa nga mahahabang talahib.

"TENNO HEIKA BANZAI!!." Sigaw ng mga hapon habang mabilis na sumulong patungo samin hawak ang kanilang mga matatalas na bayoneta.

"Shoot them!." Pasigaw na utos ni Kapitan sa lahat ng mga kasamahan.