Number Neighbor'Taejin

Part38

Selam güzeller, biliyorum çoğunuz dramdan sıkıldı ama yemin ederim isteyerek yaptığım bir şey değil, elimden geldiğince drama kaçmamaya çalışsam da bir şekilde kendimi angst şeyler yazarken buluyorum. Ama güzel bölümler gelecek, lütfen kızmayın bana 🙆‍♀️🤭

Ve bir önceki bölümün yorum sayısı beni çok mutlu etti, yine aynı şekilde olur umarım

Medyadaki şarkıyla okursanız daha çok moda girersiniz, naçizane tavsiyem

İyi okumalar 🌻

Seokjin duyduğu isimle kalbinin sesinin kulaklarını doldurduğunu hissetti, korkarak ve mükemmel bir heyecanla kapıya yöneltti bakışlarını

"T-taehyung" kısık bir sesle söylemişti, sesi dahi çıkmıyordu ki. Bir süre gerçek olduğuna inanmak istemedi, sert bir şekilde gözlerini ovaladı birkaç kez. Ayakları tutmuyor, elleri tir tir titriyordu, kalbi kadar olmasa da...

"Hoş geldiniz Bay Kim, umarım okulumuzu beğenirsiniz" müdürün sesiyle kendine geldi Seokjin. Hayır, hiçbir şey hayal değildi...

Sevdiği adam üç yıl sonra karşısında duruyordu

Jimin kendi üzerindeki şoku atınca, arkadaşının yanına geldi, kulağına fısıldar bir şekilde "Seokjin sakin ol, lütfen" dedi. Seokjin ise göz pınarlarına biriken yaşları düşürmemek için kendisiyle yoğun bir savaş haline girmişti.

Bakma, sakın değdirme gözlerini gözlerime diye yalvarıyordu içinden.

Tam o anda buluştu gözleri Taehyung'un gözleriyle. İşte her şey durmuştu, sesler yok olmuştu Seokjin için, tek duyduğu deli gibi atan kalbi, tek gördüğü yıllardır hasret kaldığı o gözler...

Kaçmak istiyordu, sarılmak istiyordu
Gitmek istiyordu, kalmak istiyordu
Öpmek istiyordu, nefret etmek istiyordu
En önemlisi sormak istiyordu

Neden geldin?

Taehyung ise ayırmıyordu gözlerini Seokjin'den, belki o da hasret kalmıştı sevdiğine...

Seokjin daha fazla dayanamayacağını anladığında kapıya doğru yöneldi koşarak, Taehyung'un yanına geldiğinde bir süre duraksadı. Yere sabitlediği gözlerini kaldırdı. Bu sefer nefretle baktı ona, onun da canı yansın istedi

Gözlerimde sevgiyi değil nefreti gör Taehyung, beni attığın bu ateş de sende yan...

Ardından hızlı bir şekilde attı kendini odadan dışarı, bir süre koştu. Koşarken akıtmaya başladı yaşlarını, en son takati kalmadığında, koridorun bir köşesine çöküp ağlamaya başladı.

"Tanrım çok yanıyor, canım çok yanıyor" hıçkırıklarını bıraktı sessiz koridora... Bir süre sonra duyduğu ayak sesleriyle hızla sildi göz yaşlarını, oturduğu soğuk zeminden ayırdı bedenini. Gelen ayakların kime ait olduğunu öğrenmek için kaldırdı başını

Taehyung!

Ayakları tutmuyordu. Kaçmak istiyordu fakat olduğu yere çakılıp kalmıştı adeta, Taehyung ise git gide daha çok yaklaşıyordu...  Birkaç saniye sonra ;

Taehyung bedenini Seokjin'in bedeninin yanına konumlandırdığında, Seokjin gitmek için bir adım attı, Taehyung ise gitmesine izin vermedi, hızlı bir hamle ile tuttu kolundan

Bırak beni lütfen, bırakmazsan yıllardır kendimden bile gizlediğim sevgime yenik düşeceğim Taehyung..

"Bırak beni!" Taehyung daha sıkı tuttu sevdiği adamın kolunu "Seni özledim" Seokjin duyduğu cümle ile afallamıș ardından alaylı bir ifade ile Taehyung'un yüzüne bakmıştı