DECALCOMANIA°1

•korkusuz gecenin içinde bir çocuk kahkaha atıyor•

Merhabalar ! yaklaşık 5 yıldır kafamda kurup unutup tekrar kurduğum bir hikâyeyi anlatmaya geldim. Bu ilk kitabım muhtemelen son kitabım da. Umarım onu çokça seversiniz. Teşekkürler :)
.
.
.
/2. Dünya Savaşı, Sovyetler Birliği Doğu Cephesi

22 Haziran 1941 saat 04'45 İtalya, Romanya ve diğer müttefik ülkelerin askerlerinin desteğiyle yaklaşık üç milyon Alman askeri sınırı geçti ve Sovyetler Birliği topraklarına üç koldan taarruz başladı. Kuzey Ordular Grubu'nun hedefi Baltık ülkeleri yoluyla Leningrad'dı. Merkez Ordular Grubu ise Brest-Litovsk ve Minsk'e saldırdı. Güney Ordular Grubu'na ise Galiçya'ya ilerlemesi ve Ukrayna'yı işgal etmesi görevi verilmişti. Panzer kuvvetleri yüzbinlerce Sovyet askerini çembere aldı. Bu yıldırım harekâtının bir parçası olarak Alman Hava Kuvvetleri tarafından, harekâtının ilk haftası içinde Rus hava kuvvetlerinin ülkenin batısındaki unsurları neredeyse tümüyle imha edilmişti. Kızıl Ordu Dinyeper ve Daugava ırmaklarının arkasına çekildi.Alman ilerleyişi 5 Aralık 1941 tarihinde ilk kez Moskova önlerinde durduruldu ve Alman ordularının geri çekilmelerine sebep oldu. Bu tarihten itibaren 1942 ilk üç ayı boyunca cephedeki durum, ard ardına gelen Kızıl Ordu karşı taarruzlarıyla bunlara göğüs germeye çalışan Alman ordu birlikleri arasındaki amansız çatışmalar olarak sürmüştür.1942 yılının baharından itibaren ise Alman ilerleyişi yeniden başlayacak ve SSCB topraklarında derin ve geniş ilerlemeler sağlayacaktı. Barbarossa Harekâtı'nın başarısızlığı Hitler'i, Sovyet topraklarında daha sonraki başarısız harekâtlara yöneltmiştir,Barbarossa Harekâtı, katılan insan gücü ve sonuçları itibarıyla askeri tarihteki en büyük çaplı askerî harekât olmuştu. En önemlisi de harekâtın Doğu Cephesi'ni açmış olmasıdır. Bu cephede, başlangıçta ve süreç içinde tüm dünya tarihi savaş alanlarının hepsinden daha fazla kuvvet savaşa sürülmüştür. Barbarossa Harekâtı ve etkisi altına aldığı bölgelerde ve kentlerde gerçekleşen en büyük muharebelerden bazılarının ölümcül yırtıcılığıyla, yüksek kayıplarıyla ve her iki taraf için de çok zor koşularıyla, tüm bunlar 20. yüzyılda ve II. Dünya Savaşı'nda tarihin akışını etkilemiştir.

19/08/1941
Konum: Sovyetler Birliği
Saat: öğlen 16'05

Ölümün getirdiği ağır sessizlik her bir hücremizi sarmış, derinden gelen leş kokusu ciğerlerimize mıhlanmıştı. İnsanlar o kadar yorgun ve o kadar perişan haldeydi ki ağlamaya ya da içinde bulundukları durumun vahamiyetini düşünemiyorlardı. Anneler kalan bir kaç parça eşyası ve evlatlarının sıkıca tuttukları ellerini çekiştirerek nereye gittiğini bilmez bir halde yürüyor, babalar içine girecek bir küçük sığınak arıyor çaresizlik dolu gözlerle çocuklarına kaçamak bakışlar atıyordu. Sanki etlerimiz taş olmuş kanlarımız içinde ağır ağır akıyordu. Kimse başını yerden kaldırıp bir başkasının gözlerine bakmıyor eğer denk gelirse bir suç işler gibi hemen önüne dönüyordu.

Duymayı en çok özledigim ses çocuk sesiydi. Sanki onlar yeniden güldüğünde etrafta koşuşturup oyunlar oynadıklarında yaramazlık yapıp annelerinden fırça yedikleri zaman, savaş biticek ve üzerimizde ki bu pis ağır duman kalkacaktı.

Ama çocuklar gülmüyordu. Daha da kötüsü çocuklar ağlamıyordu. Her birinin bakışları umursamaz ve bıkkındı. Tek istedikleri biraz olsun durmak ve uyumaktı.
Sırtımdaki çuvalı olduğum yerde hafif zıplayarak kopçasından tutup diğer yanıma yasladım. Saatlerce yürüdüğümüz ormanın içindeki çıkıntılı patika boyunca çuvalı yüklendiğim sağ omuzum da derin bir sızı vardı. Sol elimle yavaşça daireler çizerek masaj yapmaya başladım.
Daha gidicek 3 günlük yolumuz vardı. Çuvalda kalan yiyicegin bize kaç gün daha yeteneğinden emin olamıyordum. Aç kalmak bizim gibiler için hayatın bir parçasıydı lakin işin içinde farklı bir durum daha vardı.