The Greatest Love

Chapter 1.26

Hindi ko man Lang masabi kilala Mama Yung totoo, kahit talaga ako natotorpe. Pero Yung kanina Kay Gab? Dun Lang ako naglakas ng loob sabihin Ang lahat sa kanya.

Pero nakasanayan na namin na kaibigan Lang Ang turingan sa isa't Isa, kahit Alam ko na mag Pagtingin Rin siya.

Nandito ako ngayon Sa kwarto di ko Alam gagawin ko...bat bigla akong napapangiti? Wait...ano napapangiti?

"Hello?" kailan ba ako tatantanan Ng babaeng toh?

"Ano nanaman ba Kailangan mo?" tanong ko Kay Nica. Di pa ba sapat na nakausap Niya ako kanina sa park, actually nangbasag Ng hapon.

"Ru, pwede ba tayong mag usap?" Ano nakikipagkantahan ba ako ngayon?

"Anong pagpapaikot nanaman?" Masungit Kong tanong, kahit Alam Kong bawal siyang mastress.

"Ru, minahal Kita Ng di Kita pinapaikot, oo nagkamali ako noon pero di ibig sabihin nun...." di ko na siya pinatapos...

"Tsss...wag ako Nica ayos na ako, wag mo na akong guluhin pa" rinig ko sa kabilang Linya Ang paghikbi Niya Nang....

"Aaarrrraayyyyy....!!!!!" Sigaw niya Mula sa kabilang Linya. Teka anong nangyayari?

"Nica?" napatanong nalang ako, na di ko Alam Ang gagawin ko. Bat ba bigla akong kinabahan.

"Ruru, tulong!! Yung anak Koo!!" Rinig kong sigaw niya.

"Nandyan na ako, hintayin mo ko" agad kong binaba Yung tawag niya. At kinuha Ang Susi, Ng kotse at pinaharurot papunta sa kanila.

Narinig ko pang tinatawag ako Ni Mama, pero di ko na nilingon. Wag sanang traffic......

Makalipas Ang ilang minuto, nandito na ako sa tapat Ng bahay nila. Bukas Naman KayA agad na Rin akong pumasok....

Maya Maya nakita kong nakaupo siya sa sahig, nakasandal sa couch nila. Agad Naman siyang lumapit...

"Hey, wake up, are you ok?" tanong ko sa kanya. Pag dilat Niya, halatang hinang Hina pa.

"Ru tulungan mo ako, araaaayyy!!" Napasigaw nanaman siya. KayA agad ko siyang binuhat, at sinakay sa kotse.

Ang sama ko naman Kasi Kung hahayaan  ko Lang siya. Agad na siyang chineck Ng doctor at Ng OB Niya.

Ang Sabi, ayos Lang Naman daw siguro marahil sa stress, eh di kinakaya nung Bata. Kase nga maselan din Yung pagbubuntis Niya. Teka nasan na Yung ama nung Bata?

"Ru, thank you!" Sabi Niya. Na ngayon nakahiga sa higaan Ng hospital. Dito na daw muna siya magpahinga, para maobserbahan pa.

"Wag mong isipin na ginawa ko toh para sa'yo, para sa anak mo toh" Sabi ko. Masama parin talaga Ang loob ko sa kanya.

"Ru I'm sorry, I'm sorry to what I did na Hindi Naman dapat" Sabi niyang umiiyak.

"Wag ka Ng umiyak makakasama sa Bata, ngayon ayos ka Naman siguro uuwi na Rin ako" Sabi ko sa kanya.

"Pero r--" agad na akong lumabas Ng kwarto, Alam ko din Naman kasing pipigilan Niya ako.

Naalala ko tuloy ung araw na nakita ko si Gab na Akala ko di na kami magbabati, then Yung eto Kay Nica, tapos si Dad. Parang eto pa ung kadugtong.

Agad na akong bumalik sa Bahay, Alam ko namang nag aalala si Mama. Hays nakakaguilty na Hindi ko man Lang siya sinagot kanina.

"Oh Ru nandiyan Ka na pala, kanina pa nag aalala sayo si Tita" anong ginagawa Ni Gab dito?

"A-anong ginagawa mo dito?" takang tanong ko sa kanya. Kasi Gabi na, eh.

"Tinawagan ako Ni Tita, akala nga Niya may problema ka KayA agad Kang umalis" sagot niya, habang inaayusan Ng buhok si Bela.

"Oh anak, nandiyan Ka pala, tinawagan ko si Gab baka ano na nangyari sayo, Ano ba talaga Ang nangyari? ayos ka Lang ba?" sunod sunod na tanong Ni Mama.

"Sorry Gab, naistorbo ka pa, si Nica Kasi ma, emergency sinugod ko sa hospital walang kasama eh, ayun ayos na" sagot ko Naman.

"Jusko, kahit galit ako dun Sana walang mangyari sa anak Niya" Sabi Ni Mama.

"Naku tita, baka ikaw Naman PO madepressed ako na PO Jan at maupo nalang PO Kayo" Sabi Ni Gab, at tinulungan si Mama.