Footsteps

Rozdział 1

-Uwaga!

 Z rozmyślań nad moją niesamowicie interesującą egzystencją, wyrywa mnie przerażony krzyk trenerki. Sekundę później czuję ostre uderzenie w głowę i mroczki przed oczami. Upadam na kolana.

-Co za oferma!- Rozpoznaję rozeźlony głos Hiley, mojej starszej siostry.-Pani trener! Tak właściwie co ona tu robi?! Przecież jest bezużyteczna!-warczy i widzę oczami wyobraźni, jak odrzuca do tyłu swoje piękne, ciemne włosy. 

-Hiley, dobrze wiesz, że potrzebowałyśmy dwunastej osoby...-szepcze nasza trenerka, pani Trucker. Prawdopodobnie myśli, że jej nie słyszę, ale cóż... Jeszcze nie jestem głucha. 

 Oddycham głęboko, a czarne kropki powoli znikają, wracając mi możliwość widzenia. Kręci mi się w głowie, miejsce uderzenia piekielnie boli.

-Dobrze, że przynajmniej mecz przesiedzi na ławce rezerwowych, bo jeśli ją wypuścimy, to chyba spalę się ze wstydu.-prycha Hiley i idzie na środek boiska, jak zwykle pewna siebie, dumna i zadowolona. Nie mogę uwierzyć, że jesteśmy siostrami. Różne, jak ogień i woda. Ja jestem czarną owcą w rodzinie, wszystkie dobre geny zgarnęła ona, dla mnie nic nie zostało. 

-Kontynuujmy!

 Próbuję się podnieść, ale nagle wszystko wiruje i znowu ląduję na zimnej ziemi. Cholera. A obiecywałam sobie jeszcze wczoraj, że zacznę się przykładać do drużynowych obowiązków. 

-Amy, dobrze się czujesz?- Słyszę przyciszony głos pani Trucker. Kiwam twierdząco głową, choć moje problemy z wstaniem z ziemi wcale nie świadczą o niezachwialnie dobrym samopoczuciu.-Lepiej zaprowadzę cię do pielęgniarki-mówi, po czym łapie mnie za talię i próbuje podnieść. Będzie miała z tym trochę problemu, bo jestem od niej wyższa...jakieś pięć centymetrów.

-Pani Trucker, lepiej ja się tym zajmę.-Włosy jeżą mi się na karku, kiedy, prawie natychmiastowo rozpoznaję do kogo należy ten głos. Francisco.Momentalnie moje serce przyspiesza, dłonie zaczynają się pocić, a nogi trząść. Cholera, cholera, cholera.

-Trzymaj się, Amy-mówi do mnie spokojnie i bierze na ręce, bez najmniejszego wysiłku. Mało brakuje, a nie mdleję w jego ramionach. Przez przymrużone oczy obserwuję jego piękną twarz, brązowe oczy i delikatny, kilkudniowy zarost. 

-Francis, będę ci naprawdę wdzięczna, jak trochę ją ogarniesz. Mama będzie wkurzona-wzdycha Hiley, która nagle wyrasta obok nas z tym swoim perfekcyjnym, wystylizowanym uśmiechem. Obrzuca mnie litościwym spojrzeniem. Gdybym jej nie znała, pomyślałabym, że naprawdę jest jej mnie szkoda. 

-Spokojnie, kochanie, zajmę się nią, a ty potrenuj. Musisz zostać zawodnikiem meczu.-Francis uśmiecha się i odwraca, niosąc mnie do gabinetu pielęgniarki. Potem prawdopodobnie odwiezie mnie do domu. Jeszcze później wróci po Hiley, znowu pojadą do naszego domu i będą się swobodnie obściskiwać przed jutrzejszym meczem piłki nożnej w którym jak zawsze wygramy, a Hiley zostanie zawodnikiem meczu. Po jutrze będzie mecz footbolu, w którym Francis zdobędzie decydujące przyłożenie i również zostanie zawodnikiem meczu. A za trzy miesiące bal na którym Hiley Stone oraz Francisko Lachowski będą królewską parą, po czym pojadą do hotelu i będą uprawia dziki seks. A Amy Stone zostanie w domu, żeby zalewać się łzami, ponieważ chłopak, którego kocha od lat, jest zakochany w jej starszej siostrze. Ot co, cała tragikomedia-moje wspaniałe życie. 

 Wzdycham ciężko, kiedy przed moimi oczami znowu pojawiają się mroczki. Łapczywie łapię powietrze. Wdech, wydech, wdech... To jakiś koszmar. 

-Francis-dyszę, po czym tracę przytomność.

*-*

 W ciemnym, brudnym pokoju stoją dwie postacie.Wysoki, barczysty mężczyzna. Jest niezwykle blady, chociaż jego cera nadal pozostaje oliwkowa. Ciemne, brązowe oczy przeszywają stojącego naprzeciwko na pewno młodszego chłpopaka nienawistnym wzrokiem.