Waiting For Your Love

Chapter 23 - My Life was so Unfair

JANE'S POV

Umuwi nalang ako kasi pagabi nadin, at pag dating ko ng bahay pinagbuksan nako ni manang loring ng gate.

"Hi manang, para po sa inyo ohh? " sabay abot ko nung binili ko para sa knya

"Slamaaat iha, ohh andayn na pala yung mama't papa mo sa loob kanina ka pa nila hinihintay"

"EXPECTED. Cge po salamat po manang pasok na po muna ko ng bahay."

"Cge iha, salamat nto ulit"

Pagpasok ko ng bahay I saw my parents watching and waiting me sa sala .

"Baby, Im so happy that finally gradute ka na talaga bukas, salamat kasi sumusunod ka sa mga gusto namin ng papa mo.We miss you so much baby" sabi ni mama sakin habang niyayakap nya ko.

"Thaaaank you po ma,"

"Congraaats Anak, IM SO PROUD OF YOU " sabi ni papa na niyayakap din nya ako.

"Cge po ma, pa akyat muna ko sa taas bibihis lang po."

"Cge iha pagkatapos mo baba kana dito ah, kasi kakain na tayo, Marami tayong dapat pag usapan"

"Okay po" tipid na sagot ko .

Haaaaay as usual pagkatapos ko manghugas at magbihis bumaba na nga ako ng kwarto dahil kakain dao kami.

"Halika na iha, Let's eat, Manang loring sabay ka na po samin"

"Ohh iha hows your life with manang loring? Ilang taon din di tayo nagkasama. The last time we saw you is when youre already graduate as a highschool student?"

"O-okaay lang po ako ma, inaalagaan din ako ng mabuti ni mang loring. I feel the essence of being loved by a mother and father, masaya din po kasi marami akong natutunan" sarcastic na sagot ko.

"Mabuti namn kung gnun iha, pagkatapos mong gumraduate dadalhin ka namin ng mama mo sa paris para ikao na ang ang mamahala sa isa sa mga company natin dun tutal IT Graduate kadin nmn tsaka more on coding din kasi dun kaya alam ko na magaling ka pag dating dun iha" sabi ni papa sakin.

"A-aaah. Can I stay here pa? Ayao ko po dun eh gusto ko po dito mas gusto ko dito kasama si mang loring. Masaya dito eh." sagot ko

"Iha, wala kang mapapala dito, maliit lang ang sweldo dito sa pilipinas kaya mas mabuting dun kana lang sa paris iako ang mamamahala dun." sagot nmn ni mama

"Eh paaa, maa?"

"FINAL DECISION JANE . Sasama ka sa min ng papa mo sa ayao at sa hindi" sagot ni mama

"Gnyan nmn akyo lagi eh, puro desisyon nyo yung nasusunod pero ngayon sana desisyon ko din nmn yung sundin nyo, MA PAAA, FOR ALL OF MY LIFE HOW MANY YEARS NA DI KAYO UMUWI DTO SA PILIPINAS AT DI NYO MAN LANG AKO NAGABAYAN AT INALAAGAN FOR ALL OF MY LIFE HINAGAD KONG MAGING MASAYA ANG PAMILYANG TO. PERO MALAAAAAS AKO KASI SA DINAMI DAMI NG"

PAAAAAAAAAAAAAAK .

Sinampal ako ni mama, nagulat ako at pati na mismo si mama, si manang loring at ang kanyang daddy sa pagkasampal ni mama sakin.

"I DESERVED THIS SLAAAP. " Natawang Iyaaak nasagot nya.

"IM SORRY ANAK. I DIDNT MEAN TO DO IT" Sabi ng mama nya na maiiyak na at nagulat sa ginawa nya

"NO, MA. DONT BE SORRY WALA NMN KAYONG KASALANAN. EXCUSE ME" Natawang iyak na sagot ko.

Im so hurt. Why did this pain happen to me . Mygaaaad i cant take this pain anymore .

Umakyat at tumakbo ako papuntang kwarto.Di ko alam ang gagawin ko ngayon, parang nalulunod nako sa lungkot.

God why did you this fucking life to me ? bat sa dinami dami ako pa yung pinaparusahan mo ng ganito.

Di ko na kaya yung nararamdaman ko di ko na kaya.

I HATE THIS LIFE . I HATE IT. IT'S UNFAIR. WHY IM THE ONE WHO SUFFER FOR THIS KIND OF SHIIIIT IN THIS WORLD HAPPENS.

Sana buhay pa si kuya para may karamay ako sa mga sakit na pinag dadaanan ko. SANA ANDITO PA SYA.

Umiyak lang ako ng umiyak. Actually di ko na nakaya ang sakit na nararamdaman ko ngayon, masakit na ang mga mata ko, Graduation ko na sana sa isang araw pero why it happens ?

I think Im deserve to be loved and happy, mabuti naman akong tao ah? Ba't ba ko pinaparusahan ng ganito kasakit.

ITS SO UNFAIR.

Im so tired of being like this, suffering like this kind of happenings in life.

Di ko namalayan dahil sa kakaiyak ko, nakatulog na pala ako ng di ko namalayan.