"Deeper Into You!

CHAPTER TWO:RETURN

"Arriving at PHILIPPINE airport please be ready" rinig ni Clean na sabi nang flight attendant kaya agad na siyang nag ayos at wala pang ilang minuto ay nakalanding na ang eroplano. Agad na niyang kinuha ang mga gamit at saka lumabas, di niya maiwasang mangamba sapagkat mahigit limang taon na ang lumipas ng di niya na masyadong maalala ang hitsura nang Pilipinas. Nang tuluyan na siyang makalabas ay agad niyang napansin ang isang lalaki na nakahawak ng papel na may nakasulat "Mister Whieter-clear" agad niya itong nilapitan at agad ngumiti.

"Don. Clean mabuti po at umuwi na kayo"bati ni Likad sa kanya.

"Thanks" yun nalang ang nasabi niya at agad na nilang tinungo ang sasakyan. Habang nagmamaneho si Likad ay nasa gilid lang siyat pinagmamasdan ang paligid na dinadaanan nila. Napapangiti nalang siya dahil hindi mga biuldings ang nakikita niya kundi puro na mga puno ang nasa paligid, ngunit agad ring napawi nang maalala niya ang bagay na iniwan niya sa mansion na hindi niya magawang kalimutan, isa yun sa pinaka dahilan niya kung bakit ninais rin niyang magbalik ng Pilipinas.

"Maayos parin po ba yung kwarto? Walang ano-anong tanong niya sa nagmamanehong si Likad.

"Nakuh Don. Wag po kayong mag alala maayos po, lagi nga po niyang nililinis eh" nakangiting baling nito sa kanya sabay balik ang tingin sa kalsada.

Niya? Takang tanong niya sa isip, pero minabuti nalang niyang hindi itanong nang di niya namalayang narating na pala nila ang mansion. Lumabas siya nang kotse. Nang tuluya na niyang masilayan muli ang Mansion ay nakaramdam siya nang pananakit nang ulo pero hindi niya ipinahalata kay Mang. Likad na kasalukuyang inaayos ang sasakyan. Agad na niyang kinuha ang mga gamit niya nang umangal si Mang. Likad.

"Nakuh Don ako na po"

"Its fine ako na po, and please stop calling me Don, Mang. Likad, right? Sabi niya rito at hindi na hinintay ang sasabihin nito at agad nang pumasok sa isa pang gate.

Palapit na palapit siya sa malawak na pinto nang mansion ay palala rin nang palala ang sakit nang ulo niya, dahil sa ala-alang pumapasok sa utak niya. Nang sa wakas ay marating niya ang pinto ay agad iyong bumukas at sinalubong siya ni Aling Nema na agad siyang niyakap.

"Oh my! My grandson is so handsome! Oh! you're so grown-up"bati sa kanya ni Nema habang mahigpit siya nitong niyayakap.

"Ngiti lang ang itinugon niya rito"

"Now go to your room. Rest and we will talk later, okay?

"Thanks grandma"Nang tunguhin niya ang dating kwarto ay naphinto siya sa pagbukas rito dahil agad niyang napansin ang pinto ng kwartong kaharap lang ng kwarto niya. Dumeretso muna siya rito at dahan-dahang binuksan ito. Pagkapasok niya ay nagulat siya dahil napaka linis parin itong tignan na para bang may gumagamit parin rito. Lalapitan sana niya ang maliit na mini drawer nang muling sumakit ang ulo niya, kaya agad siyang napaupo sa kama at dahan-dahang sinasapo ang ulong masakit "Da-m-m*t" bulong niya at wala siyang nagawa kundi hintayin itong mawala, ngunit ilang minuto na ang nakalipas ay meron parin, kaya dahan-dahan siyang nagpunta nang balconahe nang bigla nalang niyang nakita ang bagay na akala niya'y wala na. Hindi niya ina-asahang meron parin yun hanggang ngayon dahil nang umalis sila'y hindi na niya nagawang kunin pa ito.

"You're still here? Walang buhay na bulong niya rito nang makalapit siya, hindi na niya dinamdam ang pagsakit nang ulo niya dahil sa nakita "how come"muli ay sambit niya. Tinitigan niya nang matiim ang bulaklak at nakita niyang alagang-alaga nga iyon. Inisip niyang baka kaparehas lang iyon nang bulaklak na tinutukoy niya, pero nang litisin niya ang lalagyan nito ay nakita niya ang sulat na di niya malimut-limutan kaya napaupo nalang siyat di mapigilang manlata dahil sa ala-alang muling bumabalik sa isip niya.

"Promise me you will take good care of this, okay? Kasi pag tuluyan na akong mawala isipin mo nalang na ako tong bulaklak nato, kausapin mo lang. I promise you will feel better.

"Tss stop talking about that stuff. It irritates me"(while frowning)

"Hey i'm just saying it. That day may come you know."

"I'm sorry" yun nalang ang nasabi niya habang inaalala ang ala alang iyon. Ilang minuto rin siyang nakaupo at tahimik na dinadamdam ang maaliwalas na hangin mula roon.

Rinig ni Zeph ang malakas na katok sa kwarto niya kaya agad niyang binuksan ang pinto at ibinuga nito si aling Nema na may dala dalang pagkain.

"Oh mabuti pat kumain ka muna dito marami pa kasing inaayos sa kusina at wag mo na namang isiping makikitulong ka eh di mo pa tapos ang pagrereview mo"

"Yup, thanks ma"tugon niya saka sinundan ito sa pagpasok sa kwarto. Sa totoo lang ay naiilang parin siyang tawagin itong ina dahil simula nung nasa bahay ampunan siya ay aling Nema ang tawag niya rito. Nagbago lamag iyon nang sabihin nito sa kanyang mom or ma na ang itawag niya rito. Napatawa nalang siya nang maalala ang katagang sinabi nito noon.

"Okay from now you listen to whatever i say because from now on i'm you're mother! And starting today you will call me mom or ma, either of them is fine, enough of those Aling Nema, okay dear?

Nang mailapag nang ale ang dalang pagkain ay naitanong niya rito kung dumating na ba ang kanina pay hinihintay na apo "Well hes in this house right now. Well as usual nagkulong na naman sa kwarto"

"aah siguro po pagod" yun nalang ang naisagot niya rito.

"Hay sana nga, well deary if you just knew that guy! Simula pagkabatay mailap na ito sa mga tao, lalabas lang ng kwarto pag sasabihin mo, magsasalita lang ito pag kinausap mo at laging tipid ang mga salitang binibigkas tuwing kakausapin mo!

Hindi na siya nagsalita pa sa sinabi nang ale tungkol sa binata na akala niyay babae. Agad rin namang lumabas ito nang matapos ang sinasabi kaya naiwan na naman siyang mag isa at ipinagpatuloy ang pagrereview.

Nagising si Clean sa maingay na sigaw nang mga kasambahay na rinig na rinig mula sa balconaheng kinauupuan niya. Di niya namalayang naidlip siya at ngayo'y medyo madilim na, umayos siya nang upo at akmang tatayo nang may marinig siyang yabag mula sa loob nang kwarto at alam niyang patungo ito sa kinaroroonan kaya minabuti niyang huwag magpakita rito at dahan dahan itong umupo sa gilid nang balconahe kung saan may harang ito mula sa mismong harap nang pinto papasok sa loob at tahimik lang na hinintay kung sino man ang taong may ari nang mga yabag na narinig niya.

"Pasensya na ngayon lang ako nakabalik kakatapos ko kasing magreview"

Di niya inasahang boses nang isang dalaga ang maririnig niya pero ang mas ikinagulat nito ay ang pagsasalita nito sa kung sino man kaya napakunot siya at sinubukang silipin kung may kasama ba ito dahil aminado siyang iisang tao lang ang narinig niyang mga yabag kanina. Nang silipin niya itoy ganoon lamang ang gulat niya nang makita niyang ang bulaklak doon ang kinakausap nito na di niya rin makita ang kabuoan nang mukha nang babae dahil madilim na talaga.

"Natatakot ulit akong matulog, baka kasi mapanaginipan ko ulit ang araw na nawala si mama! natatakot akong maalala ulit ang lahat lahat sa mga oras na yun! kung pwede lang mabagok ang ulo ko no? Haisst! Buhay nga naman! "

Tahimik lang na nakikinig si Clean sa pinagsasasabi nang babae, alam niyang mali ang ginagawa niya and he had no choice but to wait until the girl is finished and he had no intentions in knowing these girl's secrets pero parang yun ang kinalabasan dahil nagmumukha siyang stalker ngayon na nakatago. Mahina siyang napabuntong hininga at dahan dahang pinikit ang mga mata nang may marinig siyang pumukaw sa tenga niya.

"Siya nga pala MOM is so happy today! Meron na kasi ang apo niya, so!

Nang matapos sabihin nang dalaga iyon ay narinig niyang pumasok na ito sa loob. Rinig rin niya ang pagsara nang pinto senyales na wala na ito. Agad na siyang tumayo at nilapitan ang bulaklak na ngayo'y iba na ang pwesto. Matiim ulit niya itong tinitigan at bumulong "Seems like she's been talking to you for years! She just called grandma Mom! Who is she?