Karadeniz'li ODUN !

Otogar

Teknoloji böyle bir şey işte ; insanları yakınlaştırıyor mu yoksa uzaklaştırıyor mu hiç anlamıyorum. Karşımdaki kız resmen telefonla bütünleşmiş durumda. Hele yanımda oturan çifte ne demeli ? Dinlemediğini gördüğü halde ısrarla bir şeyler anlatmaya çalışan kız ve onu hiç takmayan teknoloji aşığı sevgilisi... Allah'tan bugün teknolojiden biraz olsun uzaklaşabileceğim memleketime gidiyorum.

Derken ; İstanbul'dan Artvin'e seyahat edecek olan Artvin Ses yolcuları. 10 dakika sonra aracımız hareket edecektir.

Her sene aynı şey.. Sulu gözler , okunmuş su , akşamdan hazırlanan atıştırmalıklar...

Anneme anlam veremiyorum. Sanki bir daha hiç dönmeyecek gibi davranıyor.

"Yavrum, yabancılarla konuşma, şu hırkanı üstüne giy. Çantanın sol gözüne koyduğum salamlı sandöviçini yemeyi unutma. Telefonun hep açık olsun.."

"Anneeeee! Bir nefes al ya !"

Sonunda 23 numaralı koltuğuma oturdum. Hadi bakalım Melisa.. 20 saatlik yolculuğun başladı. Bakalım bu sene başına ne gelecek.