GÖÇEBE.. Vuslat Tuna şiirleri 17.

Çok Ağlamadım

Çok ağlamadım bu gün
Her gün kaybettiklerimin ardından
İlk defa bu kadar sogudum kendimden
Saksıdaki çiçegimin soluşunu izlerken

Çok ağlamadım bu gün
Kaybettiklerimin ardından
gün be gün
Son defa bu kadar yaktı şiirler
yüregimi belki
Belkide buralardan gitmekte haklıydım

Çok ağlamadım bu gün
Alıştım güneşin doguşuna
Alıştı bana kızılca gün
Bir kez daha öylece baktım
Meger ne çok acıya alışmış bogazımdaki düğüm
Ne çok ölüm yatağı olmuş
Şu virane gönlüm

Çok ağlamadım bu gün
Bu gün göçmen kuşların binlercesini gördüm
Ve ben her vefalı dik duruşumda
İçimde binlerce sonbahar büyüttüm
Aldırmadım
Zamanın beni günbatımlarına
Gömmesine
Bu hasret çukuruna
Ben gönüllü düştüm

Ve çok ağlamadım bu gün
Sadece biraz yordu
Sayfalarda yeniden doguşum
her gün
Anladım gülleri de üstelik
Dünyanın düzeni bu
Bu vakitsiz gitmeler
Ne senlik nede benlik...
Ve ilk defa çok ağlamadım bu gün...

Vuslat Tuna