Yakıştır Kendine

163 111 18
                                    

Ah gönlüm

Aldanma bu faninin süslü yüzüne
Bir değirmen gibi ömrü öğütürde
Koşarken de heves, hayal peşinde
Attığın adımı bile yakıştır kendine

İnanma,bu gidenlerin dönüşü yok
Bir nefeslik hayat bu,  tekrarı yok
Kalp kırma, gücendirme, affı yok Yaşadığın anı bile yakıştır kendine

Duyma, cahilin edecek lafı bitmez
Ruhta yuvarlanır acı, dur bilmez
Zalimin türlü türlü ezası bitmez
Çektiğin acıyı bile yakıştır kendine

Unutma, bu hayat bir imtihan yeri
Her batıl ile, hakıkati ayırma yeri
Şehadetle iman mührü vurma yeri
Akıttığın kanı bile yakıştır kendine

Vazgeçme, her an şeytan pusuda
Cehalet ayagında, nefsin gardında
Cehennem bekler bi yol ayrımında
Verdiğin canı bile yakıştır kendine

İncitme,sevda köle eder her yüreği
Bir çivt göz beladır,yalandır gerisi
Vuslattır, bir Hak, bi vatan gayesi
Yandığın har'ı bile yakıştır kendine

Üzülme, özüne tevhit nurunu yak 
Dost ararsan sadık, mertliğe bak
Yurt edinirsen sana kara toprak
Diktiğin taşı bile yakıştır kendine

Vuslat Tuna

GÖÇEBE.. Vuslat Tuna şiirleri 17.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin