Just me

De brief

Toen ik bijna thuis was zag ik op de klok dat het al 7 uur was. Fijn nu had ik zeker weten het eten gemist! Nou ja ik eet morgen wel weer. ik begon te rennen al was het bos letterlijk recht achter mijn huis en hoefde ik nog geen 100 meter te lopen. Thuis ging ik meteen naar bed en zette mijn wekker op 23:55. Dan kon ik het makkelijk halen voor 12 uur. Ik viel al redelijk snel in slaap, en droomde weer eens over de raarste dingen (zoals weerwolven enzo). Die bestaan niet maar zijn wel leuk. Toen mijn wekker ging sprong ik meteen mijn bed uit en liep meteen naar de plek in het bos waar ik op de foto zat. Halvewege kreeg ik het gevoel dat dit een heel erg slecht idee ging zijn, maar toch liep ik door. Ik moest weten wie die brief had gestuurd en wat hij van mij wou! ik was inmiddels op de plek waar ik op de foto ook zat en ging op de boomstam zitten. Blijkbaar had mijn broer me weg zien gaan want hij kwam mijn kant op gerend. Hij had de foto en het artikeltje in zijn hand en zag er niet helemaal vrolijk uit. Waarschijnlijk had ik ze op tafel laten liggen want mijn broers kwamen bijna nooit op mijn kamer. Meteen toen Josh me bereikt had pakte hij me bij mijn arm en sleurde me weet mee nar huis. Josh was 10 jaar ouder dus ik zou nooit van hem kunnen winnen. Toen we binnen waren maakte hij de lamp aan em deed hij de deur op slot. Josh begon half te schreeuwen, nou ja op fluistertoon dan. "Lexi wat deed jij daar?! Je weet toch wel dat dat het stomste is wat je kan doen! Ken je die vent wel?" dit was een klein deel van de preek die bijna een uur duurde. Mijn broer ging regelrecht naar bed en zei dat ik hetzelfde moest doen. Ik wou via de achterdeur naar buiten glippen om te gaan kijken of er iets verandert was. Precies op het moment dat Josh naar beneden kwam. Hier kwam deel 2 van de preek aan. Het eerste wat hij zei was: "Lexi, heb je niet nou helemaal niet naar me geluisterd?! Of negeer je het gewoon?!" Ik moest me echt inhouden niet heel hard te gaan lachen. Op een gegeven moment kon ik me lach gewoon niet meer inhouden en begon ik harder te lachen als ik in 3 jaar had gedaan. Josh werd alleen maar bozer toen hij zag dat ik begon te lachen. Hij kwam op me af gelopen en sleurde me aan mijn arm verder het huis in. Hij maakte de deur op slot en legde de sleutel op de bovenste plank. Daar kan ik dus met geen mogelijkheid bij. Ik stond inmiddels voor de spiegel die in de gang hing, ik was nog steeds aan het lachen. Josh keek me aan en zag toen zijn reflectie in de spiegel, dit zorgde ervoor dat hij zelf ook heel hard moest lachen. Zo verliep het bij ons altijd, het ene moment hebben we ruzie en het volgende moment liggen we samen in een deuk van het lachen. Josh pakte me bij mijn arm er gooide me over zijn schouder heen. Hij nam me mee naar boven, dat had hij al vaker gedaan maar nu had ik er heel even geen zin in. Josh had namelijk 2 bedden op zijn kamer staan waarvan er maar 1 in gebruik was. hij gooide me op het bed dat niet in gebruik was, liep naar zijn deur en maakte hem op slot zodat ik niet weer weg kon. ook maakte hij maar meteen het raam op slot want hij wist gewoon dat ik er anders uit zou proberen te klimmen. Ik lag nog precies hetzelfde als hoe josh me op zijn bed had gegooid. Hij duwde me om, gooide de dekens over me heen en liep zelf ook richting zijn bed. Ik viel pas na ongeveer een uur in bed want Josh snurkt, en ik kan totaal niet tegen geluid als ik ga slapen. Toen ik wakker werd ging ik op zoek naar de sleutel, na 5 minuten zoeken ging Josh zijn wekker af. Blijkbaar had ik niet goed genoeg gezocht want de sleutel lag gewoon onder zijn kussen. Ik liep meteen naar buiten om de post te gaan halen. Er zat vooral reclame in, maar er zaten 2 brieven voor mij in. Dat is twee meer als normaal. Nicee.... De eerste brief was van papa, dat handschrift herkende ik zonder enige moeite. Het handschrift van de tweede brief kon ik zelfs na heel lang nadenken nog niet thuisbrengen. Ik moest me eerst klaarmaken en dus ging ik de brieven op school lezen. De rest van de ochtend begon zoals altijd. Cruella begon weer eens tegen me te schreeuwen en te zeiken over alles wat ik deed. Serieus als het aan haar lag stopte ik nu meteen met ademen!! Ze wisten dat ze een jongen gingen adopteren, maar toen we een tweeling bleken te zijn vond mijn vader dat we bij elkaar moesten blijven, maar Cruella niet. Daar heeft ze mij mijn hele leven voor willen straffen. Sorry dat ik geboren ben!!
De dag dat papa thuis komt van zijn werk in het leger ging ik weer bij hem wonnen, hij heeft namelijk geen hekel aan mij. Toen ik op school aan kwam maakte ik eerst de onbekende brief open. Dit is letterlijk wat er stond:

"Ik weet dat je gisteren niet kon komen omdat je werd tegengehouden door je oudste broer. Ik wil je nog een kans geven om te komen. Kom recht uit school naar het café in dit kleine minidorp waar niemand iets van weet. Tot dan"

Meer stond er niet op de brief. Het viel me op dat de tekst niet op een brief stond maar op de achterkant van een foto. het was een foto van mij, Josh en papa. Waar kan dit nou vandaan komen, deze foto was namelijk gemaakt met de camera van papa, net een paar dagen voordat hij weg moest. hij was altijd maar 2 maanden per jaar thuis, de rest van de tijd was hij weg met het leger. Papa kan dit niet gedaan hebben, daar is hij veel te lief voor. Geloof me of niet, het went na lange tijd een beetje dat je zonder vader moet leven bij een moeder die je haat. Het ergste blijft dat je nooit weet of hij terug komt...