Eren e çok ısrar ederek çıkardım odadan. Ama kafamı kurcalayan şeyler vardı. "unutma ben hiç beklemediğin bir anda çıkabilirim". Bu lafı beni çok şaşırtmıştı. Can ın kıyafetlerinden giyerek çıktım odadan. Can ağır ağır adımlarla yanıma gelerek yanağıma ooo ne güzel kokuyorsun bebeğim diyerek yanağıma güzel bir öpücük kondurdu. Bende bu öpücüğü karşılıksız bırakmadım. Aslında herley yolunda gidiyordu ben çok mutluydum. Can ın da mutlu olduğumdan emindim çünkü bana bakarken gözlerindeki parıltıyı görüyordum. Ama bazı yolunda gitmeyen şeyler vardı bana göre. Eren in ortaya çıkmasıydı. Ve beni cidden nerden bulmuştu? Ona çok soru sormak istedim ama henüz zamanım olmamıştı. Eren in gelip gelmemesi pekte önemli değildi benim için. Zamanında o bana haber vermeden bir küçük bot bırakarak terk etmişti beni. Neden peki gelmişti şimdi? Pişman mı olmuştu? Yapamamış mıydı bensiz? Ama bunların hiçbiri umurumda değildi çünkü hayatımda sadece ve sadece Can vardı. Onu canımdan da çok seviyordum onun için ölebilirdim bile. Can la beni sadece ölüm ayıracaktı. Ben dua ediyordum bu yüzden her gece. Bizi kimse ayıramayacaktı Eren bile! Buna asla izin vermeyecektim çünkü.
