İnsanoğlu, en başından beri kendini kandırmayı çok sevmişti. Kötülüklerini hatırlamamak için unutmayı öğrendi. Acı çekmemek için gitmeyi öğrendi. Ama herkesin yolu bir noktada kesişiyordu. Ve gerçek, sert tokadını o zaman vuruyordu suratlara. El birliğiyle insanlar, birbirlerine yalnızlığı öğretiyordu... -Ah Bu Sen Al...
Size miras olarak özel bir uçak kalsaydı ne yapardınız? Siz bu soruyu düşünürken ben ne yaptığımı söyleyeyim. Yarım kalmış bir hikayeyi tamamlamak için uzuuuun bir yolculuğa çıktım. Ben yeryüzünden bağımsız gökyüzüne aşık Ada, uçağımın adı Halley. Aslında Halley'in sadece yarısına sahibim. Diğer yarısı ise... her ne...
05uc isteyince 07 vereyim üstü kalsın diyen bir grupta, kendi iç sesiyle bile kavga eden aksi bir kız ve aşkın adını dahi duymamış tek tutkusu sokaklar olan bir çocuk. Peki huysuz ve aksi kız bu çocuğa aşkı öğretebilecek mi?
"Bu ne?" "Kurtulman için bir şans veriyorum" "Kurtulmak istediğimi kim söylemiş" "Ara!" sesi boş odada yankılanırken urkekce telefona doğru uzandim "Sadece bir şansın var iyi değerlendirm ve seni buradan kurtarabilecek güvendiğin birini ara." telefonun Işığı karanlık odada yüzümü aydınlatırken titreyen parmakların te...
Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
