"...ο Σάιμον, είδε τα φωτισμένα φαναράκια να πλησιάζουν από μακριά, πολύ πριν εμφανιστούν αυτοί που τα κρατούσαν. Η εικόνα έμοιαζε μαγική﮲ μικρά φωτάκια που αιωρούνταν στο σκοτάδι﮲ μικρά φωτάκια που καθώς πλησίαζαν, φώτιζαν απόκοσμα τα πρόσωπα όσων τα κρατούσαν﮲ πρόσωπα σκιασμένα, πρόσωπα σοβαρά, πρόσωπα θλιμμένα..."
"Άρχισε να κουνάει τα χείλη του και αν και ήταν φανερό ότι ούρλιαζε η φωνή του δεν μπορούσε να φτάσει στα αυτιά του. Εκείνος σήκωσε λίγο πιο πάνω το κεφάλι του και τον κοίταξε πάνω από τη γαμψή του μύτη. Μια σκέψη πέρασε αστραπιαία από το μυαλό του. «Τι θα γινόταν άραγε αν η μπάλα έσπαγε;»
"Ο δεκαπεντάχρονος Ντάνι έτρεχε πανικόβλητος μέσα στη νύχτα. Ήξερε πως δεν είχε πολύ χρόνο. Από στιγμή σε στιγμή θα κινδύνευε. Η ανάσα του αντηχούσε στους άδειους, χιονισμένους δρόμους. Το ρολόι είχε χτυπήσει ήδη δυο φορές. Έμεναν άλλες δύο. Γνώριζε ότι στον τελευταίο χτύπο θα τελείωναν όλα. Τρίτος χτύπος... τέταρτος...
"...Ξαφνικά, η ησυχία διακόπηκε, όταν ένας άντρας με απεγνωσμένο βλέμμα, που στεκόταν μπροστά από ένα κουλοχέρη άρχισε να πατάει με μανία το κουμπί του. Μόνο που το μηχάνημα δεν ανταποκρινόταν. Ένα μήνυμα με κόκκινα γράμματα αναβόσβηνε στην οθόνη: «ΧΑΣΑΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΑΣ. ΛΥΠΑΜΑΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ...
"...«Είδα πάλι το όνειρο...», ψιθύρισε. «Είδα τις βάρκες να περπατούν στη στεριά... Η γιαγιά μου είπε ότι είναι οιωνός θανάτου!», έκανε και ξέσπασε σε λυγμούς. Εκείνη τον κοίταξε με τα πελώρια μάτια της που είχαν βυθιστεί μέσα στις κόγχες τους: «Μη φοβάσαι τις βάρκες που περπατούν στη στεριά. Δεν έρχονται για σένα», τ...
"...Ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι σε ένα έρημο beach bar. Εκείνος κάθισε στην ξαπλώστρα και κοίταξε γύρω του. Ο κρύος αέρας χάιδευε τα στάχυα που κρέμονταν από τις ομπρέλες και ανακάτευε την άμμο από την παραλία... ...Είχε πλέον ξημερώσει όταν η φωτιά έσβησε, μόλις είχε επιτελέσει το σκοπό της. Εκείνος είχε ξαπλώσει στην...
Πήρε το κουρελιασμένο φόρεμα που ήταν δίπλα της και το έριξε στο τζάκι. Η φωτιά θέριεψε με έναν απόκοσμο ήχο, για να καταλαγιάσει λίγη ώρα αργότερα. Πλησίασε το πρόσωπό της κι ένιωσε τη ζέστη να της χαϊδεύει τα μάγουλα. Έμεινε για λίγη ώρα ανέκφραστη, ενώ το μυαλό της ταξίδευε. Οι σπίθες καθρεφτίζονταν στα μάτια της κ...
...Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες από όνειρα που κάηκαν στο βωμό του εφιάλτη. Κι αν εμφανιζόταν τώρα μπροστά σου το Τζίνι και σου έλεγε ότι έχεις μια ακόμα ευχή; Τι θα ευχόσουν; Ρίχνεις το νόμισμα στον αέρα γιατί δεν μπορείς να αποφασίσεις. Οι στάχτες ανασηκώνονται τη στιγμή που προσγειώνεται πάνω τους. Και τό...
Κάποιος τρέχει να κρυφτεί. Κάποιος καίει τα τριαντάφυλλα στη φωτιά. Τριαντάφυλλα κατακόκκινα που στάζουν αίμα. Μορφές που ξεπηδούν μέσα από τους τοίχους, φαντάσματα που κρύβονται μέσα στους καθρέφτες.
"...Τινάχτηκε απότομα όμως, μόλις διαπίστωσε ότι δίπλα της, είχαν εμφανιστεί βήματα στην άμμο﮲βήματα που ήταν σίγουρη πως δεν υπήρχαν πριν. Σηκώθηκε αμέσως και τα ακολούθησε. Προσπέρασε την καρδιά και βρέθηκε στην άλλη πλευρά της παραλίας. Κοίταξε συνοφρυωμένη το έδαφος. Τα βήματα σταματούσαν τόσο απότομα, λες και αυτ...
"...«Το σημερινό μάθημα», άρχισε εκείνος και προχώρησε προς τον πίνακα, «έχει σκοπό να μας διδάξει πώς θα πάρουμε πίσω αυτό που έχουμε χάσει». Ακούμπησε τον πίνακα με τη βέργα του και η μαύρη επιφάνειά του εξαφανίστηκε. Μετατράπηκε σε μια τεράστια οθόνη που έδειχνε ένα κτίριο με πυργίσκους. Την επόμενη στιγμή είχε τυλ...
Εκείνος καθόταν σε ένα τραπεζάκι στη γωνία του μαγαζιού δίπλα στο παράθυρο. Κούνησε τις σερπαντίνες που κρέμονταν με τα μακριά του δάχτυλα και παρατήρησε τον κόσμο που περπατούσε πάνω στο πλακόστρωτο δρομάκι μέσα στη νύχτα. Ήταν η γιορτή του καρναβαλιού και όλοι τους ήταν μασκαρεμένοι. Κάγχασε. Τράβηξε το βλέμμα του...
Άραγε τι θα έγραφε το γράμμα της σχολής Hogwarts για μαγείες και ξόρκια αν απευθυνόταν στην ίδια τη δημιουργό του, την J. K. Rowling;
Αναρωτήθηκες ποτέ τι συμβαίνει μέσα σε ένα άδειο νεκροταφείο; Αναρωτήθηκες ποτέ τι συμβαίνει όταν σβήνει ο ήλιος και το μόνο φως που μένει είναι η φλόγα των κεριών που τρεμοπαίζει; Όταν η βαριά σιδερένια πόρτα κλείνει και η ησυχία είναι τόσο εκκωφαντική που νομίζεις ότι θα σου σπάσει τα τύμπανα; Όταν οι ψίθυροι των δέ...
Καθόταν στον υπόγειο σιδηροδρομικό σταθμό και ζωγράφιζε. Από μέσα του σιγοτραγουδούσε το τραγούδι: «Τι απέγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα τρένα να περνούν;» Άραγε πόσο καιρό θα έπρεπε να μείνει εκεί; Σίγουρα μόνο μέχρι να τελειώσει τον πίνακά του, όχι παραπάνω. Κάθε φορά, γινόταν όλο και πιο γρήγορος...
Τα παράθυρα ήταν σφαλισμένα εδώ και καιρό. Το αεράκι που έμπαινε όμως από τις σκισμένες χαραμάδες, ήταν αρκετό. Η λευκή, ξεφτισμένη κουρτίνα ανέμιζε ελαφρά σε κάθε φύσημα του ανέμου. Οι κινήσεις της ήταν απαλές κι αθόρυβες. Τίποτα δεν μπορούσε να ταράξει την ησυχία που επικρατούσε στο σπίτι. Οι αχτίδες του ήλιου που ξ...
Όταν ξύπνησε, βρισκόταν πεσμένη στο πάτωμα. Χρειάστηκε λίγη ώρα μέχρι να συνέλθει και να ανοίξει τα μάτια της. Σηκώθηκε απότομα όρθια και κοίταξε γύρω της. Βρισκόταν στη μέση ενός κυκλικού δωματίου, περικυκλωμένη από καθρέφτες. Έκανε αρκετές γρήγορες στροφές γύρω από τον εαυτό της μέχρι να συνειδητοποιήσει τι έβλεπε...
Ανασηκώθηκε απότομα τρομαγμένος. Ο ιδρώτας έτρεχε από τα μαλλιά του και αυλάκωνε τα μάγουλά του. Ανάσαινε λαχανιασμένος. Έστρεψε το κεφάλι του προς το παράθυρο. Έξω είχε ξημερώσει. Οι ακτίνες του ήλιου έμπαιναν από τις γρίλιες και δημιουργούσαν μικροσκοπικά μονοπάτια στο πάτωμα του δωματίου του. Χωρίς να το πολυσκεφτε...
«Το μόνο που θυμάμαι... είναι ένα κόκκινο μπαλόνι...», μουρμούρισε το μικρό αγόρι κοιτώντας τα παπούτσια του. Η ψυχολόγος σημείωσε κάτι στο τετράδιό της κι έκανε νόημα στον αστυνόμο που καθόταν δίπλα της να βγουν έξω από το δωμάτιο. «Τι συμπέρασμα βγάζεις;», τη ρώτησε αμέσως εκείνος στο διάδρομο. Εκείνη δεν μίλησε. Συ...
Το δωμάτιο είναι γεμάτο παγωμένα αγάλματα. Περπατάς ανάμεσά τους και κοιτάς τα ψυχρά τους πρόσωπα. Τους αναγνωρίζεις. Είναι όλοι όσοι σε πλήγωσαν. Είναι όλοι όσοι σου είπαν ότι θα είναι εκεί και όμως ποτέ δεν ήταν. Είναι όλοι όσοι όταν τους χρειάστηκες απλά έφυγαν μακριά... ......Βλέπεις χιλιάδες πέτρινα χέρια να προσ...
Η φωτιά στο τζάκι θεριεύει. Δημιουργεί μυστηριακές σκιές που φαντάζουν απόκοσμες. Απλώνουν τα χέρια τους στους τοίχους και υφαίνουν αραχνοΰφαντους ιστούς από παραμύθια. Ψιθυρίζουν αλλόκοτα όνειρα στολισμένα με εφιάλτες. Ο μονόφθαλμος ξυλουργός χτυπάει ρυθμικά το πόδι του στο ξύλινο πάτωμα καθώς κινεί τα νήματα των παρ...
"...Ο Άρθουρ στεκόταν δίπλα στο κατάστρωμα και κοιτούσε τα μανιασμένα κύματα που χτυπούσαν το καράβι. Το γέρικο σκαρί ταλαντευόταν επικίνδυνα μέσα στην τρικυμία αλλά εκείνον δεν τον ένοιαζε. Ήξερε ότι σε λίγο θα πλησίαζαν. Ήξερε ότι σε λίγο θα τελείωναν όλα, τη στιγμή που θα άρχιζαν και πάλι... ...Παρακολούθησε τα κύμ...
Σε αυτό το βιβλίο θα αναρτούνται όλες οι ανακοινώσεις από την ομάδα μας! Όλα όσα πρέπει να ξέρετε υπάρχουν εδώ, προσθέστε το στην βιβλιοθήκη σας για να λαμβάνετε πρώτοι όλες τις ενημερώσεις!
Η παρακάτω ιστορία, είναι αφιερωμένη στη μνήμη ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου... "...Το παλιό τρένο σφύριξε ξαφνικά και οι μηχανές του άναψαν. Οπισθοχώρησε ξαφνιασμένος, γιατί δεν φαινόταν σε κατάσταση να ταξιδέψει, αλλά να διαλυθεί. Για ένα περίεργο λόγο όμως, ένιωσε τις αισθήσεις του να παραλύουν. Ο ήχος της μηχα...
Η διάσωση μιας γάτας έγινε η αφορμή της Σίας και του Νικόλα να γνωριστούν. Καθώς προχωράει η σχέση τους ο Νικόλας έρχεται αντιμέτωπος με το σκοτεινό παρελθόν της. Ένα παρελθόν όμως που απειλεί το παρόν τους.
"Κάποιες στιγμές στη ζωή μας,» σκέφτηκε, «είναι σαν τα πυροτεχνήματα... τόσο έντονες και τόσο μαγικές... Όσο όμως έντονα και ξαφνικά ξεκινούν, τόσο έντονα και ξαφνικά τελειώνουν, χωρίς να αφήνουν ίχνη πίσω τους". Το παρακάτω κείμενο έχει αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά και βασίζεται στο πέρασμα από την παιδική ηλικία στ...
