Gece ruhunu kemiriyordu oysa o, hiçbir şeyin farkında değildi.Yorulmuştu üzülmüştü,ruhu bir paçavraya dönmüştü.Birden ağlamaya,kafasını duvarlara vurmaya,dudaklarını ısırmaya, tırnaklarını yüzüne geçirmeye başladı. Gece ruhunu kemiriyordu oysa o, hiçbir şeyin farkında değildi.Gözleri kapının eşiğine takıldı.Biraz sakinledi,sustu,durdu kafasının içine döndü.Geçmişin koridorlarına doğru bir yolculuğa başladı.Artık korkmuyordu, titremiyordu,kekelemiyordu.Kendini sivri apartmanların arasında dolaşan bir gölge olarak gördü.Bir dolmuştan inenler günün ortasına doğru yürüdü.O da bir gölge gibi onu takip etti.Adımlarını sıklaştırdı.Onu görmüş müydü,gömemiş miydi, tam anımsayamadı.Birden...