Geçmiş hiçbir zaman peşimizi bırakmazmış. Önceden bu sözü duyduğumda dalga geçer böyle bir şeyin olamayacağını savunurdum. Ama şu an karşımda "Karımı kurtarın!!!" diyen adamı gördükten sonra değişti. Bu adam oydu. Hiç değişmemişti. Hala aynı duruyordu ve bu haksızlıktı çünkü ben onun yüzünden çok değişmiştim. Bölümden bir kesit "Sen kendi ağzınla söylüyorsun baş belası olduğumu. O halde neden koruman olmamı istiyorsun?" "Ben sanki çok meraklıyım ya sana." "O zaman git başka birini bul. Kendini beğenmiş pis zampara." arkamı dönüp gidiyorken inleme sesi ile durdum. "Kızım sen bir gün bana zarar vermeyi bırakacak mısın?" "Ne yaptım ki ben." "Şemsiyen kafamı kırıyordu neredeyse." "Ah nerde o bende şans." diyip kıkırdamaya başladım. Küçük bir çocuk gibi sızlanıyordu çünkü önümde.