Simsiyah bir kitap gibi düşün kendini Jeongguk. Okumaya başladıktan sonra insan ruhunu cılız mum ışığıyla aydınlatılmaya çalışan bomboş bir odada buluveriyor. Seni tanıdığını sanarken aslında hiç tanımamış, anladığını sanarken hissettiğin duyguların yanından bile geçmemiş. Kitabın sonu başından belli, okuyan kişi sonunu bile bile adımlıyor bu yolu. Arkalarından ittirmiyorsun bile sadece kenara oturmuş onları izliyorsun. Kendini yalnızlığa teslim etmişsin. Ruhun acı çekiyor ama sen yaralarını kapatmaya tenezzül bile etmiyorsun. [ROSÉKOOK] [texting x düzyazı] •030123 ✶