Aşk acı çekmekmiş.Bunu öğrendim ben senden.İnsanların kalplerini nasıl kırdığını gördüm sende.Ama örnek almadım asla.Alamazdım da zaten.Sahi her zaman böyle miydin? Yoksa bana mıydı bu tavırların.Görmeyeyim be yüzünü.Çıkma yollarıma.Tam vazgeçtim derken girme tekrar aklıma.Zor geliyor seni unutmaya çalışmak. Unutmak kolay değilmiş be sevgili.Sahi,sen unuttun mu beni? Ben seni unutamadım itiraf edeyim.Hani o son karşılaştığımızdaki bakışın var ya..Unutamadım işte ya.Ne yapayım olmadı.Ama geri kazanmaya da çalışmadım.Değmezdi çünkü.Ben bunu gördüm gözlerinde.Kimseyi kırmayayım derken kırılan ben oldum yine. Üzülmüyorum artık yokluğuna.Şarkı dinlerken gelmiyorsun aklıma.Evet,aklımın bir köşesine ev yaptın gitmiyorsun oradan.Ama ben yıktım o evi be sevgili.. Kendine iyi bak.Bu sana son yazışım.Ama sana en büyük bedduam, MUTLULUK YAKANI BIRAKMASIN...