İnsan neden yazar ? Çok acısı olduğu icin mi? Yoksa kendini kanıtlamak için mi? Ben sadece kendimi rahatlatmak adına yazıyorum,yazınca da geçmiyor biliyorum ama,yazmak bir itiraf biçimi benim adıma. Yazmadığım gün,gece yok. Hayatım boyunca hep yazacağımı biliyorum,hayatım boyunca yalnız ve sarılmayı bekleyen bir zavallı olarak kalacağımı da iyi biliyorum. Kendimi tam şuramda hissediyorum yazarken. Ve insanlara öldüğüm de bırakabileceğim tek şey yazılarım,bir dosya içinde. Ve onlara kahkahalarımı bırakacağım,her şeye rağmen gülüşlerimi bırakacağım onlara. İnsanlar beni güldürmüyor,ben boş duvarlara bakarak kahkahalara boğuluyorum,mesela ben aynaya baktığım da kendimi göremiyorum fakat aynadan insanları izleyebiliyorum baktığım her yer zifiri bir karanlığa dönüştü öylece,göğe baksam gök karardı,yıldızlar düştü. İlerde ne olucağımı da kestiremiyorum,insanların ne yapacağını kestirebilirken,ben yapamıyorum. Okulu sevmiyorum zaten,öğretmenleri de pek sevmem fakat bazıları paha biçilemez. Okumak akıl işi değil! Benim yaptığım ve bizlerin yaptığı büyük bir aptallık! belki onlar adına okumak güzel bir şey sonuçta meslek sahibi olacaklar fakat ben aslında benden bir bok olmaz resmen öylesine okuyorum,sadece okumak! Fakat ben yazabiliyorum,bir çok kişinin yapamadığı şeyleri yapabiliyorum,mesela insanlara rahatlıkla onları sevdiğimi veya onlardan nefret ettiğimi dile getirebiliyorum. Dobra olmak deniyor toplumca buna ama bu özgürlük nasıl olsa kaybetcek bir şeyim yok diye başlıyorum ben konuşmalarıma neyim var ? Neyden korkabilirim? Bu yüzden rahatım ve yalnız. Hasta bir insanım ben zaten,benim tek sorunum sizin o kaçtığınız deli insanlarla ben oturup muhabbet ediyorum. Hasta insanları seviyorum ben onlarında kaybetcek bir şeyleri yok. Aklını kaybetmiş bir insan daha neyi kaybedebilir ki? İnsan neyin karşılığıdır? Bizler