Her gece yatmadan önce dolanıyor kafamda. Beynimin en 
ücra yerlerini işgal ediyor. Sonra küçük bir deprem oluşturup, göz kapaklarımı yavaş yavaş kapatıyor. Sigara dumanı gibi ilerledikçe yok oluyor, havayla karışıyor. Bir müzik mırıldanıyor, dinliyorum. Tüm beynimi kendisi yönetiyor. Her gece bana başka birini gösterip, kayboluyor. Uyuyorum, uyanıyorum, her zaman yanımda. Gözlerim uzaklara dalıp gidiyor, acaba o nerede diye. Sonra yine o beliriyor ve bana onu hiçbir zaman göremeyeceğimi fısıldıyor. Burukça gülümsüyorum.