zaman bitmiyormuş, zaman tükenmiyormuş meğer
içimde sonsuzluğa olan bir inanç,
sonsuz acıya olan inanç güçleniyor
aldığım nefesler hep yakacak hep soğuk kokacak hava hep üşüyeceğim hep doğal görüntüm yüzünden bile hasta sanılacağım devam edecek son bulmayacak herkes aynı, tüm insanlar aynı inan bana.
hepimiz aynıyız sadece farklı deneyimlere girmiş hâllerimiziz.
bitsin istiyorum ama zamanın sonu yok
bir zamanlar gülünç gelen sonsuzluk kavramı gerçekliğiyle öyle yüzüme vurdu ki.
güneş doğar ve batar, mevsimler gelip geçer, her şey değişir demiştin ama değişmiyor. değişim diye bir şey yok. birbirine dönüşüyor her şey, özellikle de insanlar. buna kendini geliştirmek diyorlar bir de, “bu yıl farklı biri olacağım!”
umarım ben de bu yıl farklı biri olurum
umarım korkak ben terk eder bedenimi
umarım hak etmesem de, sevilebilirim
kısacası umarım ben ben olmaktan kurtulurum
bu ben, çok sıkıcı ve oldukça utanç verici
