piszę o tym, co drży pod skórą ciszy,
o muzyce, która nie potrzebuje instrumentu,
o świetle, które pamięta dźwięk,
o emocjach, które są beczką wstydu,
o urojeniach, które rujnują spokój...
to nie poezja.
to sposób, w jaki człowiek oddycha,
kiedy nikt nie patrzy. 🚶
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
elianmore1
Nov 13, 2025 09:05PM
Hej, Kochani To opowieść o samotności, która zaczyna mówić — i o miłości, która staje się lustrem.„Echo, którego nie ma” to one-shot o Malwinie, kobiecie, która zakochuje się w kimś, kto… być może...View all Conversations
Stories by Elian More
Piegi - poemat
Każda noc pamięta skórę, która ją wymyśliła.
Echo, którego nie ma (One Shot)
Czasem samotność ma głos.
Malwina słyszy go co noc - cichy, znajomy, łagodny.
Mówi, że ją kocha. Mówi, że był...
Pole, które słucha
To nie jest zbiór wierszy.
To miejsce, w którym świat oddycha dźwiękiem.
Fortepian stoi wśród zboża,
słoneczn...