‌‌‌‌‌‌

@koook_d روشنایی؟ 
          میخ ای بیشتر اشنا بشیم 

@koook_d توی سایه ها هستم 

کجا بودی که نمی امدی بهتر بودی تو کی‌ من‌هستی از دستم‌پر کشیدی به اسمان رفتی و رستگار شری من را بیامرز آمرزش تو برایم ستایش شایسته وجودت است برایم پشیمونم‌نکن ستاره اسمان ویرانه من از درد زیبایم بگو
          
          'زمانی که غم در وجودت رخنه کند زندگی را میفهمی درد قلبت سنگین شود و وجودت گریبان شود ویرانه وجودی باقی نمی ماند'

به امید از دست دادنت میروم پس دوستم داشته باش تکه از دست داده من چهار دیواری تاریک مبهم‌من مجنونی‌بیشتر نیست عزیز از دست رفته من باش دیوانه ات نفس‌میزند جان به جان افرین میسپرد تا عزیزش را ازرده نبیند 
          

https://www.wattpad.com/story/402501963?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=inkofacverse
          
          سلام مهربوووون 
          خوشحال میشم ی نگاهی به فیکم بندازی

          Il, il n′est pas fou
          Il y croit c’est tout 
          Il la voit partout
          Il l’attend debouT
          Une rose à la main
          À part elle il n′attend rien
          Rien autour n′a de sens
          او دیووانه نیست او فقط...
          به این اتفاق ایمان داره همین!
          او عشق را در همه جا میبیند که ایستاده است 
          او در انتظار عشقش هست 
          گل رز در دستش ...
          جز او انتظار کسی دیگری را نمیکشد 
          چیزایی که دور برش هستند برایش بی معنی است .
          رز قرمز‌من 
          16سپتامبر برای رزش 
          

هر روز دارم‌ناامید تر میشم‌اگر خودم دست به کار نشم کسی حاظر نیست نگاهی به این فیکشن‌کذایی بکنه تنها انگیزه ای که دارم همین بود و رفت 

روزی که میشکنه فقط به امید روزی میشینم تا دوباره قوام بگیره و بلند بشه و به زندگی کذاییش ادامه بده بلاخره او یک ظرف شیشه ای نیست که دیگه نشه سرهمش کرد ماهیت او فرق میکنه و عملا با گذر زمان رو هم میشه اما دنیایی که برای خودم ساختم زیادی برهم و پیچیده بودبا اینکه در عین حال ساده بود نوشتن گنگ و نامفهوم میشه فکر کردن نفسم رو میگیره و قلبم رو از پمپاژ کردن منصرف میکنه پس لبخندی زورکی فقط برای نفس به روی صورتم است نمیدانم چه کنم کجا برم چیکار کنم از کجا شروع کنم مغزم دایره ای پر از خط و خمه من شجاع نیستم من فقط بی دلیل شجاعم در ظاهر 
          نمیتونم ولی نمیتونم که بتونم
          نتونم بتونم یا بتونم که نتونم که بدونم 
          چیزی که در دایره ذهن من میچرخه چیزی به این شکله اما زندگی زیباست درسته کسی برای صحبت نباشه کسی دلش نخواد به پیام های من جواب بده اما بازم‌لبخند میزنم گاهی فکر‌میکنم‌مثل سندرومی ای درکی از احساسات ندارم ایا من یک سندرومی هستم 
          نمیدونم
          پس کجاست اونی که در سر من همراهم میخندد بازی میکند شادی میکند کجاست 
          ولایتی دیگراست کجای دنیا است در دنیای مردگان است یا که هنوز به دنیا نیامده کجایی و نامت چیست 
          دنیای من چه کوچک اما در عین حال بزرک است واندرلندی که درون ذهن خودم ساختم به تدریج دیوانه ام کرد 

شرمنده بابت تبلیغات عزیز...
          ممنون میشم اگه خوشتون اومد حمایت کنین
          https://www.wattpad.com/story/400604864?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Aypulwi

I think you'd like this story: "    " by moji_bts on Wattpad https://www.wattpad.com/story/400637921?utm_source=android&utm_medium=org.telegram.messenger&utm_content=story_info℘_page=story_details_button℘_uname=moji_bts
          
          های، من تازه شروع کردم نوشتن، خوشحال میشم به داستان من سر بزنید ممنون ازتون.