გამარჯობა, მეგობრებო, როგორ ხარ?
ვიცი, ელოდებით ხოლმე ახალ თავებს, ჯიგუკისა თუ თეგუკის ფიქციებისას და, ისიც კარგად მესმის, ისე კითხვა, რომ წინა თავი არ გახსოვს, არასასიამოვნოა.
მიუხედავად იმისა, რომ მესმის და, იმის მიუხედავად, რომ მინდა ასე აღარ იყოს, ვერაფერს გავაწყობ. შეინახეთ სასურველი ფიქციები ლისთში, დაელოდეთ და, საბოლოოდ, დასრულებულ ვერსიას ჩაუჯექით. ვინც ფეისბუქზე მადევნებთ თვალს, აუცილებლად შეგატყობინებთ დასრულებას, აქაც დავწერ. მეტი არ ვიცი, რა შემიძლია გირჩიოთ. საკუთარ თავს ვერაფერს ვუხერხებ და იქნებ, თქვენ მაინც მოგიხერხოთ რამე.
დიდი მადლობა უკლებრივ ყველას, განსაკუთრებით მათ, ვინც ასე წვალებ–წვალებით მომყვებით. მადლობა, რომ წერის სურვილს მიღვივებთ ხოლმე.
თქვენი არსებობა ჩემთვის ბევრს ნიშნავს.
მადლობა, რომ მახარებთ ხოლმე. უბრალოდ აქ იყავით ხოლმე, რომ ხანდახან მაინც შევძლო მოსვლა და ჩემი დარდისა თუ სიხარულის გაზიარება, ჩემთვის ეს მაზე მეტია, ვიდრე – საკმარისი შეიძება იყოს. <3
მშვიდი ღამე.
პ.ს. იცით, რომ მალე ერთი წელი გავა, რაც ერთმანეთს შევხვდით (ან შესაძლებლობა მოგვეცა, შევხვედროდით)?