~Teach Me~ [AtsuHina fanfic]

0.5

Bölüm Şarkısı: Harry Styles-Falling

''Olmayan beynine sokmamız gereken bir fizik var.''

Shoyo sabah onu reddeden ve şimdi bi anda sanki hiç reddetmemiş gibi konuşan Atsumu'ya şaşkınca bakıyordu.

Osamu ise bunun olcağını bildiğinden amacına ulaşmış olmanın verdiği tatmin olmuş his ile gülümsüyordu.

''Ha?''

''Sağır mısın? Sana fizik anlatacağım diyorum. Benim gibi bir öğretmenin olduktan sonra o sınavda kalma olasılığın yok.''

Atsumu ve Tobio sınıfın sayılsal derslerinde en iyi olanlarındandılar. İkiside zeki, atletik ve yakışıklı çocuklardı. Genelde kızların çoğu onlara hasta olurdu ama iki gençte buzdağı gibi oldukları için yanlarına yaklaşamazlardı. Bilmiyorlardı ki ikiside belli kişilerin yanında gardlarını indiriyorlardı.

''Ş-şey tamam, teşekkür ederim Atsumu.''

Atsumu, Shoyo'ya kafasını sallayıp masanın etrafından dolanıp kapıya doğru gitti. Büyük olasılıkla kantine gidiyordu.
Kapıdan çıkmadan önce kafasını Tobio'ya çevirip ters bir bakış attı.

''Sanırım benden seni fizik çalıştırmamı isteyecektin ama artık gerek kalmadı.''

Tobio bu cümleyi kurarken Atsumu'nun arkasından ciddiyetle bakıyoru.

''Evet, sabah çalıştırmakla uğraşamayacağını söylemişti bende şaşırdım açıkcası.''

Shoyo'nun tatlı ses tonuyla söyledikleri soğuk ve kısık bir sesle cevap vermişti Tobio.

''Nedenini anlamak çok da zor değil.''

Tabiki Shoyo Tobio'nun ne demek istediğini anlamamıştı. Atsumu ile Kageyama'nın bakışmalarından anladığı kadarıyla aralarında minik bir gerginlik vardı. Çok sorgulamak istemedi, bu yüzden konuyu değiştirmeyi tercih etti.

''Seninke tanıştığıma sevindim Kageyama, eğer sende istersen daha sık konuşmak isterim.''

Tobio gülümsemişti. Shoyo'nun ne kadar arkadaş canlısı ve sevecen olduğunu biliyordu. Shoyo farkında olmasa bile Tobio onu çok iyi tanıyordu.

''Öncelikle bana Tobio diyebilirsin ve evet bende seninle konuşmayı çok isterim.''

Shoyo duydukları her zamanki gibi parlak olan gülümsemesini sunmuştu.

''Sende bana Shoyo de o zaman.''

İkili bu şekilde konuşurken arkadan onları izleyen Osamu ayağa kalkmış ve sınıftan çıkmıştı. İkizinin kantinde olduğunu biliyor ve yanına gidiyordu çünkü Atsumu sadece acıktığında kıçını sandeyleden kaldırırdı, tuvaleti geldiğinde ise dersin ortalarına kadar tutup izin alıp giderdi böylece dersi de kaynatmış olur bir taş ile iki kuş vurmuş olurdu.

''Artık bir rakibin var gibi ha?''

Osamu kantinde insanlardan en uzakta duran masada oturarak onigirisini yiyen ikizinin karşısına dikişmiş pislik bir sırıtışla konuşmuştu.

''Ne saçmalıyorsun sen?''

''Numaralaştılar diyorum, artık şu soğuk davranışlarından vazgeç ve düzgün davran diyorum.''