AŞK Kadehi

AK&1

Düzenlenmiştir

Daha da düzenlenebilir.

Başları lütfen şarkıyla okuyun. Şu aralar çok dinliyorum ve  beni çok etkiledi.  Biliyorum yb yazmak yerine düzenliyorum ama uzun bir ara verdim ve hikayenin kurgudan uzaklaştığını hissetmeye başladım. Bu kitabı gerçekten seviyorum ve bırakmak istemediğime karar verdim. Sizi seviyorum . 

Multimedia; Talya Arın

Kafamı ellerimin arasını alıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Ben hiçbir şey çalmadım diye tekrar ettim kendimi. Ben hırsız değilim. İnsanlar bunu biliyor diye mırıldandım çaresizce. Ani gelen öfkemle yastığımı kapıya fırlattım. Kimse bunu bilmiyor diye düzelttim kendimi.

''Sen yanlış kişilere güvenen bir aptalsın.'' Göz yaşlarım halıya düştü. Hıçkırmamak için dudağımı ısırdım. 

''Bari cidden çalsaydım amına koyim. Bir daha bu insanları görmek zorunda kalmazdım. ''

En kötüsü de ailem bu haber onları perişan etmişti. Annem benim suçsuzluğuma inansa da babam için aynısı söz konusu değildi. Telefonda o kadar sert konuşmuştu ki yer yarılsaydı da dibine girseydim dedim içimden. Yine o krizlerinden birini geçirmesi muhtemeldi bu yüzden odamda kalıp sakinleşmesini beklemek en iyisiydi. Sağa döndüm, sola döndüm. Elimi belime koyarak volta atmaya başladım.

Babam bir kriz daha yaşarsa onu hastaneye götürmemiz gerekecekti. Bu hırsızlık mevzusuyla da bursumu kaybetmiştim. Paraya ihtiyacımız olacaktı. Zaten hep vardı. Bir saniyeliğine olsun bunları düşünmemek için gözlerimi kapattım.

Aşağıdan acı bağrışlar ve patırtılar duymamla elimin tersiyle gözlerimi sildim. Lütfen dedim içimden, şimdi olmaz.

Bir hışımla kapıyı açtığımda babamı kapıyı yumruklar, annemi de önünde ağlar bir vaziyette buldum. Babam içeri girmek için tekmeler yumruklar atıyordu.

 Beni görünce doğruldu, güçlü durmaya çalışarak elime bir şeyler tutuşturdu. Gözlerim bulanık, kulaklarım uğulduyordu. Avucuma baktığımda üzerinde numara ve adres yazan bir kağıt ve bir miktar para vardı. Neler olduğu algılayamadım.

'' Talya..'' dedi ve sustu. Kızım  dememişti bana. Ne söyleyeceğini bilemiyor gibiydi. Kapıya gürültülü bir darbe gelince konuşmaya başladı. ''Sana bir şey olucak diye korkuyorum. Babana bir şeyler oluyor. Bunu biliyorsun ve senden başkası bununla başa çıkamazdı.''

Asıl bununla başa çıkan oydu. Bunu ona söylemek istedim ama izin vermedi.

'' Gitmen gerekiyor. Az önce Harun Beyle konuştum. Senin için elinden geleni yapacağını söyledi. İzmir'e gidip onları bul. Burak'ı hatırlıyorsun değil mi? Harun Bey'in oğlu.''dedi 

Ne yapacağımı bilemedim.

''Anne ben seni nasıl bırakırım bu adamla?''dedim göz yaşlarımı durduramayarak. ''Gidemem.'' dedim çaresizce ve boynuna sarıldım. Göz yaşlarımı boynuna gizledim ve kokusunu sanki son kezmiş gibi içime çektim.  ''Dahası beni aramamalısın''diyerek benden ayrıldı.

''Benim kızım böyle bir şey yapmış olamaz.'' Ben yapmadım baba, demek istedim. Ama dudağımdan sadece bir hıçkırık koptu.

''Ailemizin namusunu kirlettin! Bittin sen! Seni büyüttük, okuttuk ama hanfendi elin-'' Sinirden cümlesini devam ettiremedi. Kudurmuş bir köpek gibiydi. ''Asla kıymet bilmedin.'' Kapıya bir tekme daha vurdu. Kapı daha fazla dayanmayacak gibiydi. İşte o an gerçekten korktum.

Hızlı adımlarla odama girdim ve elime ne geçerse çantama doldurmaya başladım. Şarj aleti, telefon, birkaç parça kıyafet, bir kitap.

Nasıl olsa bir süre sonra siniri geçecekti.