AŞK Kadehi

AK-4-

Multimedia; Talya ve Kamelya'nın tarzı.

Bir yabancı gibiydim ben bu şehirde. Gökyüzünde tek başına parlayan, ışıldayan ay gibi.. Ama ayın yıldızları vardı , ışıldayan yıldızlar.. Benimse ışık alacak param bile yoktu.

3 gündür burdayım ve ne Burak ne de kız arkadaşı Kamelya eve geliyordu. Onlar gerçekten iyi insanlardı. Harun bey eski okulumdan kaydımı aldırıp, yeni koleje girebilmem için ilgililerle konuşmuştu. Kolej eski okulumdaki notlarımdan etkilendiği için burs teklif etmişti. Ama kendimi gerçekten rahatsız hissediyordum ve sorunun benden kaynaklanmamasını umuyordum. Kamelya her zaman yapmak istedikleri bir tatilden sözetmişti. Ya da benim böyle düşünmemi istiyordu.

Kapı zilini duymamla yayıldığım koltuktan hızla kalktım ve kapıya koşturdum. Delikten dışarı bakarak kimin çaldığını anlamaya başladım. Kargo? Merakla kapıyı açtım.

''Talya Arın'a bir paket var.''

''Evet benim.''dediğimde bana elindeki kağıdı gösterdi ve ''Şurayı imzalayın.''dedi. İmzamı atıp gerçekten büyük ve ağır olan koliyi odama sürükledim. Acaba ne vardı içinde? O kadar sürüklememe rağmen bişey olmadığına göre bomba değildi..

Salak mısın kızım sen? Sen sus be kıçımın kenarı..

Bantları açıp kapağı kaldırdım. Bunlar.. Bunlar benim eşyalarım..

Eşyalarıma baktıkça günlerdir bastırdığım herkesten sakladığım gözyaşlarım aklıma geldi, aslında bunlara ihtiyacım yoktu. Kamelya bana eşyalarından çoğunu vermişti ve bir de alışveriş sözü. Israr etsem de vazgeçmeyip alışveriş için daha çok ısrar etmeye başlamıştı. Ben de eşyalarını geri istediğine yorup kabul etmiştim.

Kollarımı sıvayıp eşyalarıma göz gezdirdim.Gözüm kahverengindeki ayıcığıma takıldı.

Rıfkı..

Her gece sarılarak uyuduğum ayıcığım. Belki tuhaf gelecek ama ben birine sarılmadan uyuyamam. Huzursuzlanır gözümü bile kapayamam. Şu iki gece de doğru düzgün uyuyamamın sebebi yanımda olmayışıydı.

Alaz'ın arabasında uyuyordun ama.. Alazla bir ilgisi yok, o BMW'ydi bi kere hıh!

Onun dışında tam bir erkek fatmaya benzeyen tshirtlerim ve kotlarım.Bir de asla benden ayrı kalamayan Converselerim. Kıyafetlerin arasına karışmış olan mektubu hızla aldım ve okumaya başladım..

Meleğime,

Güzel kızım, şu an sana bu mektubu yazdığım çok mutluyum.Biliyorum aklında bir çok soru var ve sen bu sorularına bir cevap bekliyorsun.Merak etme ben iyiyim. Babanın tedavisi de iyiye gidiyormuş. Harun bey bu konuda da bize yardım etti. Sakın bir delilik yapıp Ankara'ya geri dönme.Senin orada bir hayat kurup geleceğini garantilemeni istiyorum. Lütfen beni merak etme. Biz iyiyiz. Bu arada telefonumun numarası değiştirdim. Numaramı öğrenmemen ikimiz için de en iyisi. Harun beyin bize yaptığı iyiliklerin, sana verdiği bursun hakkını vermeni istiyorum. Seni çok çok seviyorum. Barbie bebeğim benim. Ağlama, kağıdın ıslandığını hissedebiliyorum.''

Yüzümü buruk bir gülümseme kapladı. Annemin isteğini yerine getirip hızla göz yaşlarımı sildim. Nasıl hiçbir şey olamamış gibi davranabilirdim ki? Beni arama yazmış.. Zaten ev telefonumuz da yok!

Arama yazsa iyi sana numarasını bile vermedi. Bari şuan sus ya!

Kapının hızla açılmasıyla karşımda bana şaşkınca bakan Kamelya'yla karşılaştım. Ağlamam durmak yerine daha da şiddetlendi.