Forbidden Paintings

Chapter 2

UMALIS na yung bumusinang sasakyan sa amin. 

"Mr. Priore, you can let me go now" sabi ko sa lalaking nakayakap pa rin sa bewang ko.

Bumaba naman ang tingin nito sa akin at dahan dahang lumuag ang pagkakayakap. 

"Ms. Annasia Vlay, if you don't mind giving me a ride because my secretary left me using the companies car." agad naman itong napaiwas ng tingin dahil siguro nahihiya ito. Parang may mali sa kilos nito sa kilos nito kahapon. Masyadong confident ito kahapon at ngayon parang ewan. Ako lang ata ang nag-iisip nito.

"The man who called THE BOSS OF A COMPANY just left by his secretary. What a lack of authority" panunuya ko para malaman kung ito ba ang kahapon na mayabang na nakausap ko. Bakit ba ei sa curious ako ei.

Nagpakawala ito ng malalim na buntong hininga.

"kung hindi ka lang maganda, nabatukan na kita at kung di rin lang ikaw ang may ari ng inaasam kong sasakyan hindi ko uutusan ang secretary kong iwan ako dito at di sigurado na makakapunta pa sa building ko" mahinang bulong nito pero narinig ko pa rin.

"buti na lang at hindi ako nito naiintindihan." pahabol pa nito na mumuntik ko ng ikatawa pero pinigilan ko. baka tuluyan akong maupakan.

"Sure, I'll give you a ride but you'll drive in exchange" sabay hagis ko sa susi ng kotse ko at pumasok na sa passengers seat.

ABOT langit naman ang ngiti ko ng pumayag ito at hayaan akong magdrive. heck, its show time. I need to see and hear her scream. 

Sumakay na ako at handa ng subukan ang isang napakagandang likha na nasaharapan ko. DAMN! I'm so fucking excited.

I started the engine and savor the satisfaction sent in my nerves by this car. 

"Damn, this feels good" sabi ko na ikinalingon ng katabi ko. binigyan naman ako nito ng simpleng ngiti na naging sanhi ng pagiging hindi ko komportable. Nagdrive na ako na parang nasa fast and furious na movie.

"Wohoooooo! eat the dirt fuckers" sigaw ko sa tuwing nakakalagpas ako  ng mga saksakyan. kung ang kapatid ko adik sa mga clubs and parties with girls. I'm addicted to cars and racing that's why this freaking car set me in this kind of hype. I feel like winning the fastest driver as of the moment.

 Tuwan tuwa pa ako at hindi namalayan ang babaeng kasama ko.Naisip ko pa kung bakit parang tahimik ang byahe ko ei ganung may sakay ako. Nagbagal ako ng takbo at nabaling ang tingin ko sa tabi ko at dun ko lang napansing tulog pala ito at may salpak na earphones. 

Astig din tong babaeng to, tulugan ba naman ang bilis ng pagpapatakbo ko. Nakailang ikot pa ako bago ko napagdesisyonan na pumunta sa sa company ko. Naenjoy ko ang pagtetest drive ko ng kotseng ito at mukhang walang pakealam ang may ari.

Di rin nagtagal ay nakarating na kami sa parking lot ng kompanya ko. Sakto rin naman na gising na ang babaeng tinulugan ako. 

"Satisfied already on playing my car?" she asks that stunned me. 

Wala naman sa sariling napatango ako. "Let's use my private elevator so you could sign your contract already" aya ko dito na tinanggihan naman nito.

"Nope, later, I'll just get myself a drink." sabi nito na inaayos ang sarili.

"Bahala ka nga dyan. Di kita pipilitin baka mabatukan kita" sabi ko dito bago ako lumabas ng kotse nito na lumabas din pala.

Deretso na sana akong maglalakad ng marinig ko itong magsalita.

"Ang sadista mo pala Mr. Priore. Wag ka mag-alala, marunong naman ako umilag. And thanks for calling me beautiful by the way." nag-iwan pa ito ng kindat bago sumakay sa kotse at umalis. 

Naiwan naman akong nakatanga sa pwestong natigilan ko. Shit, nakakaintindi at nakakapagsalita sya ng tagalog. Damn! That's fucking embarrassing!

Kung ano ano pa naman ang mga sinabi ko kanina tapos nakakaintindi pala ito ng tagalog. Damn! Nakakahiya ka talaga.

Dumeretso na ako sa aking opisina at inintindi ang mga bagay na aking dapat intindihin.

PAAKYAT na ako ngayon sa building ng may makasalubong ako. This is the guy that played my car before but now he's in ragged jeans and plain white shirt. He even has chains on the side of his jeans. Typically bad guy type. 

Magsasalita na sana ako para punahin ang pagpapalit nito ng damit ng lumapit ito at binigyan ang ng ngiting hindi ko alam ang maitatawag. Gwapo syang tignan sa ngiti nya pero iba yung epekto nung ngiti nya kanina sa akin nung naka corporate attire pa sya. Is that even possible?

" Annasia, what are you doing here?" tanong nito sa akin na kinakunot lang ng noo ko dahil parang di nito alam ang gagawin ko rito. We even met a client before. That's confusing.

" Michael at the airport, yesterday." Masaya nitong pagkakasabi na lalong ikinakunot ng nuo ko. He saw me yesterday at the airport but he didn't recognized me earlier this morning. He even called me by my surname. That's really confusing.

"ah-ah- yeah, the one who bumped at me, anyway, I'll be working here as an artist and I'm going to sign a contract at the top floor." sinakyan ko ang trip nito dahil litong lito na talaga ako.

"oh really, I'm going there too, I better lead the way for you." 

tinanguhan ko naman na sya at nagsimula ng pumunta sa elevator at wala akong maintindihan sa mga pinagsasasabi nitong lalaking kasabay ko. Ang daldal nya swear, puro nonsense at kahanginan na lang ang sinasabi nito at wala talaga akong maintindihan kasi iniisip ko pa rin kung possible bang naiinis ako sa pagkatao nitong badboy at naeengganyo ako sa sadistang bossing type nitong pagkatao. 

And that I think isn't possible. Really don't. I think it is but its rare. Kadalasan kong mabasa ang ganun sa Wattpad pero sa mga buntis lang yun and I am deffinitely ain't pregnant. That's even crazier. 

Bumalik lang ako sa tamang pag-iisip ng tumunog ang bell ng elevator na hudyat na nasa top floor na kami. Sa paglabas ko ay sakto namang may lalaking papalapit sa amin at galit na sinigawan ang lalaking nasa likod ko and that is the cue of me choking from my own saliva. 

My jaw dropped and my eyes are keep on playing with me. I even blinked multiple times to check if I'm seeing it right. There's this two same face, two same body built, two same height, but in different clothes.

>>>>>>>>>

Uusad din naman pala pero matatagalan nga lang hahaha, pasensya na sa medyo natagalan. Salamat sa pag-akyat mo sa second chapter.