Forbidden Paintings

Chapter 1

I open my eyes because of the sunlight striking at my face. Hindi na naman ako nakapagdinner. Ano ba kasing pumasok sa kokote ko at nilinis ko ang buong bahay kahapon.

Ugali ko na siguro talaga yun. I'll clean everything once na may makita akong hindi maganda.

I get up and fix my bed. I walked the way towards my bathroom and started my day by taking a bath.

Mahilig kong dalhin ang phone ko sa loob ng cr tapos magplay ako ng music na tutugtog habang naliligo ako.

As the water cascade on my neck and body, I started humming that song "Just The Way You Lie".

Every time I hear this song, nararamdaman ko pa rin yung sakit ng panloloko nung walang hiyang ex ko. Alam ko sa sarili ko na nakamoved on na ako pero, may sakit pa akong nararamdaman ei. Siguro andun na yung naapakan ako dahil sa pananamit ko at pagpiling hindi mag-ayos ng sarili.

Agad ko na lang na tinapos ang pagligo ko at pumunta sa walk in closet ko. Pinili ko yung hoodie na mint green ang color at tinernohan ng ripped rag jeans ko. kinuha ko rin yung eyeglasses ko kasi tinatamad ako maglenses. kinuha ko rin yung Fila shoes kong white. Addicted ako sa Fila shoes ei bakit ba?

Ayoko sa lahat ei yung magdadala ako ng madami ei kaya kinuha ko yung wallet ko at isinaksak dun yung cellphone ko dahil ngayon ako ay aalis because I need a car. masyadong malawak ang Manila para lakarin ko and I need to go to my new company.

Isa sa rason ko ng pag-uwi ay ang company na bagong kukupkop sa akin. That company was known around the world though I have my own company, I still wanted to try others.

"DAN, seryoso ka bang umuwi na ng bansa yung sinasabi mong artist? kasi kung hindi, ikaw ang ipipinta ko dun sa pader ng moseleyo nila Mr. de Guzman."

naglalakad ako ngayon papunta sa venue ng moseleyo na ipinapagawa sa amin ni Mr. de Guzman.

My company accepted those clients looking for lots, someone to design and build all the infrastructures they wanted. We Build The Place That They Desire. Kahit pa gaano kahirap at kakomplikado ang ipinagagawa nila.

At isa rito ay ang moseleyo na gustong ipagawa ni Mr. de Guzman. He told me the design of the building and he wanted to finish the walls with a hand paint na wala ang company ko. Ang ginagamit ng kompanya ko ay mga latest machines about painting ang wall designings so I have to hire the best artist dahil ayokong may sasabit na trabaho.

And now that they so called "Wold's Greatest Artist" is missing knowing that we emailed him or her, I don't care, that were going on the sight.

"Sir Michaeli, sabi po ng contact ko sa New York ay dumating na daw po ito sa Pilipinas kahapon. Sinigurado ko rin pong tama ang email na sinendan ko" sagot sa akin ni Dan habang may tinitignan ito sa kaniyang tablet.

"Then where the fuck is the hell is he" I shouted at him dahil hindi ko na mapigilan ang inis ko.

Tumingin naman ng deretso sa akin si Dan  at bahagyang napailing. " You're being impatient Boss, 30 mins tayong maaga kesa sa oras na napag-usapan so probably hindi pa late yung World's Greatest Artist na sabi nyo. And she isn't a he" pagkasabi nito ay bumalik na ang tingin sa tablet nyang parang may tinitignang nakakaaddict at hindi maalis ang tingin dito.

Nawala ang atensyon ko sa damuho kong secretary ng mapansin ko ang dalawang taong naglalakad papalapit sa amin. Hindi naman ako kinakabahan pero iba yung nararamdaman ko. Hindi ako komportable.

Nang makarating silang dalawa sa kinaroroonan namin ay agad kaming binigyan ng maaliwalas na ngiti.

"Mr. Michaeli Priore, good morning. Looks like your artist is still not here" sabi nito ng nakangiti pero hindi ko nahihimigan ang tono ng pang-iinsulto. Inabot nito ang kamay sa akin.