bir kuş havalandı göğe kafesinden ve sen,
acımadan öldürdün sapanına koyduğun kelimelerinle.
o kuş düşerken yere, döndü küllere ve aktı kan,
yaş olarak yanağında durdu, hissetmeyi bilmezdin.
hırsla sildin kanı, ellerine bulaştığını gördün,
içine bir korku yerleşti, siyahlara büründün.
küller doldu ciğerlerine, güller utandı hâline.
her biri bir gelincik olmak için çabaladı imkânsız olduğunu bile bile.
sen de gelincikten bir yürekte dinlenmeyi arzularken
vurduğun kuşla son nefesini verdi tanrıya bu hayal.
o kuş, benim gelincik yüreğimdi.
gelincik yüreğim, tanrının kendisiydi.
şimdi gurur duy kendinle, bakarken ona
sanatçının şaheseri gibi.
dönecekmişim gibi bekleyeceksin,
akabinde sen de kuş olup küle döneceksin.
ben de geçtim aynı yollardan.
bari bu kez sözlerime inan.
