Günlerdir gözüme uyku girmiyor;
Yemiyorum, içmiyorum.
Kalem ve kâğıt dostum olmuş.
İçimden gelenleri kusuyorum.
Sana mektuplar yazıyorum.
Konuşulanları dinlemiyorum.
-Dinlesem de anlamıyorum.
Yazmak, hayatımın ortasına oturmuş.
Kaldırmıyorum, durduruyorum.
Sana mektuplar yazıyorum.
İlk gördüğüm andan başlıyorum.
Dün ile bitiriyorum.
Bir korku arkadaşım olmuş:
Gelecekten bahsedemiyorum.
Sana mektuplar yazıyorum.
Sonra, kâğıdı katılıyorum.
Önündeki denize fırlatıyorum.
Bakıyorum, hayalin de yok olmuş.
Değişkensin, adresini bilmiyorum.
Sana mektuplar yazıyorum.
Sana, beni asla tanımamış olan sana.*
Bana, seni asla bırakmamış olan bana.
-
*Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig.
