sana yazdığım şiirleri nereden bileceksin
söyler miyim uğruna akıttığım mürekkebi
acımdan geniş yığılmış kağıtları anlatır mıyım
olmaz, gelmez dedikçe daha çok düşüyorsun
zihnim seninle bir zifire dönüşüyor, görmüyorsun
sen diye atan çığlıklarımı duymadıkça
silip atasım geliyor her şeyi bir çırpıda
yapamıyorum ve daha da batıyor yüreğime
uzaktın yakındın demeden kalan kaldığıyla
giden gittiğiyle, duran kendi hançerleriyle
anlatsam anlar mısın bilmem, ben yazıyorum
varsın bilme sana olduklarını, zaten ben de
artık sana yazmaktan vazgeçiyorum
-vazgeçsem neye yarar, varım yoğum
hepsi seninle dolu, kaçsam kendimden
döneceğim yine kendim değil mi
acımasızca sızıyorsun acıma, yapma
ruhumu kendinle doldurma yoksa
olur da bırakırsan bir gün beni herkes gibi
bu sefer toparlanmam mucize kalır ve ben
mucizelere inanmayı bırakalı oldu bir hayli
