လူလည္မွာခမ္းနားေနတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္
တခ်ိဳ႕ကေနာ့ရံု႔ခ်သလိုၾကည့္ၾကတယ္...တခ်ိဳးကေတာ့အားက်တဲ့မ်က္ဝန္းေတြ...တခ်ိဳ႕က်လည္းအံဩတဲ့..အမူအရာေတြနဲ႔
"M.r. Xiao.xiao. zhan..ဝမ္ရိေပၚကိုတစ္လံုးေပါင္း
ႏိုင္ပ့ပီလား...အၾကင္ခင္ပြန္းျဖင့္လက္ခံႏိုင္ပ့ပီလား"
"Yes...I do"
"M.r Wang. Yi.Bo...ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္က်န္႔ကို*^*^*^(^*^*^*^*&*&*&&*&*&"
"Yes.I..do"
"သတို႔သားႏွစ္ေယာက္အၾကင္နာေပးႏိုင္ပ့ပီ..."
ေျဖာင္း..ေျဖာင္း..ေျဖာင္း....
ရိေပၚလက္ထပ္ပြဲအပီးအိမ္ျပန္ေတာ့ဟန္မေဆာင္ႏိုင္...မိသားစုႏွစ္ခုစကားေျပာေနၾကေသးေပမယ့္...ပင္ပန္းလို႔နားေတာ့မည္ဟုေသာဆင္ေျချဖင့္.မဂၤလာခန္းကိုသာတက္လာလိုက္တယ္...ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္မူကအဆံုးမသတ္ေသး..ေလွကားလက္ကိုင္ကိုသာအားျပဳပီးတက္လာေနရတယ္
"သားက်န္႔..လိုက္သြားေလ...."
"ဗ်ာ....ဟုတ္"
ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ရိေပၚကေလွကားလက္ရန္းကိုအတင္းအားျပဳပီးတက္သြားေနတယ္
"တိတိ...ကိုကို..တြဲေပးမယ္"
"ရပ့တယ္...."
"အာတိတိရယ္....လာကိုတြဲမယ္"
ရိေပၚကိုခါးေလကေန..အသာထိန္းကာတစ္ဖက္က..လက္ကေလးကိုအသာေလးကိုေပးထားလိုက္တယ္
"တိတိ...ကိုကိုေတာင္းပန္ပ့တယ္....ကိုကို႔ေၾကာင့္....."
"ေရခ်ိဳးၿပီးနားေတာ့မယ္....ထမင္းစားမယ္ဆိုလာေခၚပါ...."
"အင္း....နားလိုက္ေနာ္...."
....."သားက်န္႔..တိတိကဘာတဲ့လည္း..."
"ထမင္းစားမယ္ဆိုလာေခၚပါတဲ့....ခုေရခ်ိဳးပီးနားေတာ့မယ္တဲ့...."
"အင္း..အ့ဆိုမားတို႔လည္း...ျပန္္ေတာ့မယ္....ေ႐ွာင္းေမတို႔လည္းဒီေန႔ေတာ့ျပန္ၾကရေအာင္"
"သားေ႐ွာင္..ဦးနဲ႔ခနစကားေျပာရေအာင္"
စကာဆိုလာတဲ့ဝမ္ပါး....
"သားေ႐ွာင္ဝမ္ေလးက..ဦးေလးတို႔အတြက္ေတာ့အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ဘူး..ခုဝမ္ေလးကိုသားလက္ထဲမွာစိတ္ခ်ပီး..ထည့္ခဲ့ခ်င္တယ္.ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါသားေ႐ွာင္..."
