"လာပါဗ်ာထိုင္ၾကပါ....."
"ဝမ္မား...မ်က္ႏွာပူစရာေတြဖစ္ကုန္ပီ"
"ရပ့တယ္.ေ႐ွာင္းကေတာ္ရယ္....ခုလည္းအဆင္ေျပသြားပီဥစၥာ..."
"ဝမ္ေလးကေရာ...."
"သားက.ဖစ္ၿပီးကတည္းက....အျပင္ကိုသိပ္မထြက္ေတာ့ဘူးထမင္းစား.ကအသအခန္းထဲပဲပို႔ေပးရတယ္..ဟင့္"
"ကေလးကသိပ္လန္႔သြားလို႔ဖစ္မယ္"
"…"
"ဝမ္လူႀကီးကြၽန္ေတာ့္သားလုပ္ရပ္အတြက္တကယ္မ်က္ႏွာပူပ့တယ္"
"............."
"ေ႐ွာင္လူႀကီးနဲ႔ေ႐ွာင္ကေတာ္ေန႔လည္စာစားပီးမွျပန္ၾကပါ
သားေလးကိုသြားေခၚၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
"ဒီကလည္းသမက္ေလာင္းေလးကိုေတြ႔ခ်င္ေနပီ...."
ေ႐ွာင္က်န္႔စကားဝိုင္းထဲမဝင္မိ ကေလးဆီသြားဖို႔ေတြးေတာ့.....ကေလးကသူ႔ကိုမေတြ႔ခ်င္ဘူးေလ
"သား...ေရ...ဝမ္ေလး...သား...မားဝင္လာမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္မား...."
"သားေအာက္ကိုခနဆင္းလာပါလား....ေ႐ွာင္မိသားစုေရာက္ေနတယ္"
"ဘာလို႔လည္းမလာခ်င္ဘူးမား...သားသူ႔ကိုမေတြ႔ခ်င္ဘူး...."
"သားရယ္ခုကမိဘေတြနဲ႔လာကမ္းလွမ္းတာကြယ့္....လိုက္ခဲ့ပါသားရယ္...."
ဝမ္ရိေပၚမတက္ႏိုင္.လိုက္ခဲ့ရတယ္...".
ေအာက္ေရာက္ေတာ့အသက္ခက္လန္ပိုင္းနဲ႔လူႀကီး...ႏွစ္ေယာက္ဟိုလူႀကီးကေတာ့လွမ္းျပံဳးျပေပမယ့္သူမ်က္နီာသာလြဲမိလိုက္တယ္...ေအာက္ပိုင္းကနာေနေသးတာေၾကာင့္
ေျဖးေျဖးသာဆင္းလာခဲ့မိတယ္...
"ဟယ္...သားေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.ေ႐ွာင္းပါးရယ္"
"ဒီတခါေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ေတာ္သြားပီ"
"သား..ဒါေ႐ွာင္းမားနဲ႔ေ႐ွာင္းပါး...."
"နိေဟာင္....ဝမ္ရိေပၚပါ..."
တိတိပံုစံကအရမ္းျဖေဖ်ာ့ေနေသးေတာ့ေ႐ွာင္မားကလက္ထပ္ပြဲကိုနည္းနည္းအခ်ိ္္န္ဆြဲခ်င္တယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ေ႐ွာင္းပါးကျမန္တာေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ေနာက္အပတ့္ထဲကိုေရြးလို္က္တယ္
"တိတိကိုတို႔ညေနအက်ႌသြားၾကည့္ရေအာင္ေလ..."
"..........."
