ဆို႔နင့္ေနတဲ့ရင္ဘက္တစ္စံု..ေလးလံေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကုိဖြင့္ေနေပမယ့္.ပြင့္မလာ...အားထည့္ဖြင့္ၾကည့္မွဖြင့္လာတဲ့မ်က္လံုးတစ္စံု...ခက္မွာထိုးထားရတဲ့အပ္ေတြကအရမ္းနာတယ္.....
ေ႐ွာင္က်န္႔ညေရာက္ေတာ့....ရိေပၚႏိုးလာရင္ေသာက္ရေအာင္.ေရဘူးထဲေရသြားျဖည့္မယ္ဆိုပီးထြက္လာလိုက္တယ္
"ဟူး......."
က်ီြ .....ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းတံခါးတကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ကုတင္ကေနသူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ပီး..တခုခုေတာင္းေနသလို
"ငယ္.......ငယ္သတိရလာပီ....."
"ေရ......"
"ေရ..ေရ...အင္း.ကိုကိုထည့္ေပးမယ္...."
ေ႐ွာင္က်န္႔.ေရကို..ဇြန္းေလးနဲ႔......
ရိေပၚပါးစပ္ထဲေရေလးနည္းနည္းထဲ့ေပးလိုက္တယ္...
"ကို...ကို...."
"အင္းငယ္...ကိုကို႐ွိတယ္....ကိုကိုဒီမွာ႐ွိတယ္....."
"ဟင့္...."
"မငိုနဲ႔ေလငယ္....ေမာေနမယ္မငိုရဘူး..ေလေနာ္..ကိုကိုေတာင္းပန္ပ့တယ္..ကုိုကိုဖုန္းေလးေခၚလိုက္ရမွာ.....အာေမ့ေနတာ...ဝမ္နင္ကိုသြားေခၚလိုက္မယ္...."
"
"ဝမ္နင္ငယ္သတိရပီအျမန္လိုက္ခဲ့ေပးဦး....."
"အင္း...ငါလာပီ"
"ငယ္ႏွလံုးကေအာင့္ေနေသးလား...."
"နည္းနည္းပဲေအာင့္ေတာ့တယ္ေကာ...."
"ကိုကို..."
"ဟင္.."
"..အရင္လိုကိုကိုလို႔ေခၚေလ....,ငယ္ကိုကိုေတာင္းပန္ပ့တယ္ေနာ္ကိုကိုညကဖုန္းဆက္လိုက္ရမွာ...."
"ေကာ....တိတိအိပ္ခ်င္တယ္...ဝမ္နင္ေကာကိုေခၚေပးပီးထြက္သြားေပးပါ...."
"ငယ္ကုိကိုေတာင္းပန္ပ့တယ္..ကိုကို႔ကိုခြင့္လြတ္ပါေနာ္"
"ထြက္သြားပါ..ေ႐ွာင္က်န္႔ရယ္.ခင္ဗ်ားထြက္သြားပါ..ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကိုခင္ဗ်ားရက္စက္တာေတြမ်ားေနပီ....ထြက္သြားပါထြက္သြားေပးပါ......ေတာင္းပန္ပ့တယ္....ဟင္း...အင့္..."
ေပါက္ကြဲေနရင္းကေန...႐ုတ္တရက္..ေမာပန္းလာတဲ့ငယ့္ရဲ႕ပံုစံကရင္ခြင္ထဲမွာၿငိမ္ေနတဲ့အေကာင္ကိုလူပ္ႏိုးလိုက္သလို..ငယ္ေမာလာတာနဲ့အမ်ွ.အခန္းထံမွာ႐ွိတဲ့စက္ေတြရဲ႕အသံေတြကျမဴးႂကြလာသလို....
