Three Iglots =))

Singko

-Mj's POV-

Hinagis ko na ang bag ko sa sofa. Hinagis ko malapit sa pwesto ng bwisit kong ama na nanonood ng TV.

"Pagkain! Gutom na ako!" wala akong lingon lingon ng sinabi ko yon. Dire-diretso ako sa kusina nun. Nakita ko ang nanay kong biglang huminto sa pagsasandok ng kung ano man ng makita akong pumasok sa kusina.

"Wala! Pagkain agad hanap, kararating lang!" sigaw ng ama ko yon. "@#$%^&*!, parang aso lang ang dumating sa bahay na ito!"

"PAKI MO, GUTOM NA AKO!!!" mas malakas kong isinigaw yon. "Ano, wala kayong ipapalamon sa akin no? parang di na ako sanay!" baling ko naman yun sa nanay ko. Kainis talaga!!!!

"Tumingin ka nalang dyan" wika ng nanay ko, sabay labas sa kusina.

Tiningnan ko kaagad ang mga loob ng kaldero, kaserola at kawali.

"SALAMAT SA ITINIRA NIYO AAAAAAAAAH!!!!!!!"

Paano ba naman, isang dakot na kanin.

At walang ulam. OO, UULITIN KO.

WALANG ULAM NA ITINIRA SA AKIN.

Alam niyo ba na ang sarap pagmumurahin ng mga tao dito!

AAAAARRRRRRRRRGGGGGGHHHHHHHHHH!!!

Good thing talaga na kumain na ako ng sandamukal na pagkain sa canteen sa school kanina. :/

At ang naging ulam ko?

TUMATAGINTING NA KAPE.

^vvvvvvvvvvvvvvvv^

"Nga pala, pengeng pera, may bibilhin akong libro, kailangan na yun sa isang linggo." malakas yung pagkakasabi ko, tanda ba na nasa sala sila at nasa kusina ako.

Sabay subo ng kanin na may sabaw na kape.

"Wala akong pera"

!@#$%^&*.

Pero sa isip ko nalang yun sinabi. Pigil Pigil Mj. Di ka makakahinge ng pera pag rude ka sa ama mo.

"CCRRRRRRRRRRRRRRREEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAKKKKKKKKKKKKK!!!!!!!!!!!"

Dumating na ang isa pa sa nagpapabwisit ng araw ko.

Mali. Erase erase. Hindi yan ang tamang term.

Dumating na ang dahilan kaya galit ako sa mundo. Galit ako sa nanay at tatay ko. Galit ako sa pamilyang ito.

"Mano po Tay! mano po Nay!" Kitang kita ng mga mata kong nagmano ang mokong sa ama at ina ko.

@_@/

Sipsip.

"O, Doy! Musta ang 1st day sa school? ayos ba?" At yun, talagang tumayo ang bwisit kong ama at inakbayan si Doy.

Ang aking kapatid. UNFORTUNATELY.

"Ok lang tay, medyo hazzle, dami agad pa project at assignments." tapos biglang sumulyap sa kusina.

At boom, nakita ako. Pumunta agad sa kusina.

"Kuya! Musta? Di ba pasukan mo narin?"

Di ko pinansin. Nakakasira lang ng araw. Nakakawalang ganang kumain.

Biglang sumunod ang Nanay ko sa kusina. "Doy, gutom ka na ba? Sandali't paghahain kita."

"Opo, gutom na gutom na po ako eh!" Biglang pumuwesto sa mesa. At talagang todo asikaso siya ng Ina ko. Putek, parang baldado lang.

Teka, wala ng pagkain...

"Anong masasabi mo sa ulam Doy? Masarap no? Ako nagluto eh!"

Ayun, tama kayo. May pagkain nga ang HINAYUPAK. asdfghjkl. At Caldereta pa talaga ang ulam. Itinago nila sa isang lugar na di ko aakalaing paglalagyan nila.

Sa istante.

Di ko na inubos ang pagkain ko. Tinayuan ko na agad. Gaganahan ka pa bang kumain sa lagay na yun?

NAKAKABANAS!!!

At di ko na rin hinintay ang sasabihin ng mokong. malamang, ano pa nga ba? 'Nay masharap! blah blah.' GRRRRRRRRR.

Pumasok ako sa kwarto. Humiga. Ayoko ko pang makakita ng mga eksenang naglalagay sa akin sa 100 degrees celcius. Hmp.

"Opo nga pala, tay, pwede po bang makahinge ng sampung piso?"

Oo, hindi naman ako binge para di ko marinig ang mga pinag-uusapan sa labas ng kwarto ko eh. Kaya nga eto, kahit anong pasak ko ng bulak at unan sa tainga ko e umaalingawngaw ang mga boses nila. Tsk. Kainis.

"Para saan naman yun?" Tatay ko yun.

"Magnenet lang po."

"Sampung piso ba kamo?"

Aba, aba, iba na to ah?

Tip toe ako palabas sa kwarto. Yung tipong di ako mahahalata.

At ang nilabas ni Tatay sa pitaka niya???

SANGDAANG PISO.

OoO???

"O sayo na yan. Baka may mga iba ka pang kailangan, mas maganda na may pera ka." 

"Salamat Tay!" ay sino ba naman ang di matutuwa kapag x10 ang tubo sa hinihinge mo diba?

ako. hindi ako natutuwa sa mga nakita ko.

HINDI NA NAKAKATUWA ANG UGALI NG MGA TAO SA PAMAMAHAY NA ITO. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!!!!

"Hoy, ano yang nakita ko?" lumabas na ako ng tuluyan sa sala, saktong inabot ng Ama ko ang pera kay Ungas.

"Anong nakita mo?!" wika ng ama ko. "Doy, lumabas ka na muna, kakausapin ko muna tong !@#$%^&* na to." at yung inutusan, parang de susi, sumunod naman.

"Ah, so wala palang pera ang sobra makatubo sa hinihingeng Sampung piso?"

"Mas kailangan niya yun." umupo sya sa sofa.

"Pang net? Diyos ko, pang facebook facebook lang, yun, chat chat, tetris, cityville. PUTEK, AKO, PAMBILI KO YUN NG LIBRO, DI MO MABIGYAN!?"

"Mas nauna siyang manghinge"

"Ah, talaga lang ha?!"

"!@#$%^&*"

"MAS !@#$%^&* KAYO! PERA! DALI!"

"WALA NA, BINIGAY KO NA SA KAPATID MO, SIMOT NG LAHAT!!!"

"OO EH, KASI KAYONG MGA TAO DITO, WALA NA KAYONG INATUPAG KUNDI ANG MOKONG NA YUN! PURO KAYO DOY, DOY DOY! KAKARINDI NA AH!!!! EWAN KO NGA KUNG ANAK NIYO AKO, SANA NGA NO HINDI NALANG PARA MAIINITINDIHAN KO KAYO. LETSUGAAAAAAAAAAAAAAAASSSSSSSSSSSS!!!" Kinuha ko ang bag ko sa sofa, yung tipong matatamaan ang tatay ko, dami pa namang laman nun, at....

"BBBLLLLLLLLLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAMMMMMMMMMMMM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

(A/N: Una sa lahat, i want to say sorry kay Lord dahil sa mga super duper SPG na mga words dito sa chapter na ito. huhuhu. :"(

kapag nakabasa kayo ng !@#$%^&*, ibig sabihin, napakamalutong sa malutong na bad words na hindi dapat nababasa ng mga bata, tulad ko. hehe.

kumusta ang chapter na ito? keri lang? ako, di ko na take habang tinatype ko to.

jowk. haha.

kung may makahula bakit ganun ang trato ng pamilya ni Mj sa kanya, libre dedication. ^____^

at sya po ang gumanap na Mj sa play namin. mukha bang sira ulo? hahaha, pero mabait po yan! tanung niyo pa kay Doraemon. :D

ge, po, wala pa po tayo sa kalahati. basa basa pa po!!)