အရှင့်သား ကျွန်တော်မျိုး မှားမှန်းသိပါပြီ [Myanmar translation](Completed)

အပိုင်း(၅၄)

အပိုင်း(၅၄)

ညည်းထွား ညည်းညူလိုက်တဲ့အသံတစ်ခုက ထွက်ရှိလာခဲ့သည်. ဘေးတစ်ဖက်မှာရှိနေတဲ့

ကုဇောင်က စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်တုန်လှုပ်လို့သွားခဲ့သည်. သူက လင်ရှန်းကို ဟန့်တားလိုက်ချင်နေခဲ့သည်. ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် တုဟောင်ထံကနေပြီး တုံ့ပြန်မှုလေးတစ်ခုရှိလာခဲ့သည်။

တုဟောင်က သူ့အာခံတွင်းထဲမှ ပါးစပ်အပြည့်ရေတွေကိုထွေးထုတ်လိုက်ခဲ့သည်. သူ့အသက်ရှူသံတွေက ပုံမှန်လိုပြန်ဖြစ်လာခဲ့သည်. သူ့မျက်တောင်တွေကလဲ တဖျပ်ဖျပ်နဲ့စတင်ပြီးတော့ လှုပ်ရွလာခဲ့သည်။

"သူ သတိရလာပြီ! အိမ်ရှေ့စံမင်းသား ကောင်းသွားပြီဟေ့!" ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေကြတဲ့ လူတိုင်းလဲ စိတ်သက်သာရာရသွားတော့သည်. လူများစွာက လင်ရှန်းဘေးကနေပြီးတော့ ‌ချီးမွမ်းထောပနာ အလုအယက်ပြုနေကြတော့သည်။

"ကြင်ယာတော်မင်းသားကတော့ အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကို ထပ်ပြီးတော့ကယ်လိုက်ပြန်ပြီ!

"ကြင်ယာတော်မင်းသားက တကယ့်ကို အံမခန်းပဲ!"

"ကြင်ယာတော်မင်းသားက သူရဲကောင်းလေးတစ်ယောက်ပဲဟေ့!"

သို့သော်လည်း အားလုံးထဲကမှ လူတစ်ယောက်က ရုတ်တရက် သတိရသွားပြီးတော့ အော်ဟစ်လိုက်တော့သည်.- "အိုး..မဟုတ်သေးဘူး! မိန်းမလှလေးယန်က ရေထဲမှာပဲ ရှိသေးတယ်ဟ!"

လူတိုင်းလူတိုင်းက တကယ်ကိုပင် လူတစ်ယောက်ပျောက်ဆုံးလျက်ရှိနေသေးတယ်ဆိုတာ မေ့လျော့နေခဲ့ကြတာပဲဖြစ်သည်. သူတို့ကြာကန်ထဲကို သွားရောက်ကြည့်ရှုလိုက်တဲ့အခါတွင်တော့ ယန်ယုအာကို ရေကန်စပ်နဖူးပေါ်တွင်တွေ့လိုက်ရသည်. သူမဆံနွယ်တွေက ရှုပ်ရှုပ်ထွေးထွေးဖြစ်လို့နေပြီးတော့ သူမက ရေတွေစိုရွှဲလို့နေကာ တစ်ဦးတည်းရှိနေကာ ထင်းထွက်လို့နေခဲ့သည် လေပြေကဝေ့ခနဲ့တိုက်ခတ်လိုက်တော့ နွမ်းခြောက်နေတဲ့ ကြာရွက်နှစ်ရွက်က လေထဲတွင် ပတ်လည်ဝဲပျံနေခဲ့သည်. မြင်ကွင်းက ဝမ်းနည်းပူဆွေးစေကာ ကြေကွဲပဲ့ကြွေနေသောခံစားချက်တစ်ခုကို ပေးစွမ်းနေသည်။