4. Bölüm

735 125 202
                                    

Selamun Aleyküm canlarrrrr.

Oy ve yorum yapmayı unutmayalım lütfennnn.

Ve sizi bölümle başbaşa bırakıyorum.

*
*
*
*
*

Bu hayatta dokunmayı en çok sevdiğimiz şey neydi??? Annenizmi yoksa babamızmı ?? Yada bir arkadaşımız.... Peki hiç kendinize dokundunuzmu?? İçinizdeki o yanlız kıza yada çocuğa hiç dokundunuzmu ??

İnsan sevdiği birine sarılınca ister istemez o an dünyanın en mutlu insanı olmazmı?? Peki biz neden içimizdeki o yanlız kıza sarılmıyoruz sarılamasakta neden dokunmuyoruz ?? Belki sadece ona elimizi uzatsak bile mutlu olucak. Biz önce içimize dokunup onu tanımalıyız. İşte o zaman sana söz veriyorum dünyanın en mutlu insanı yanlızca sen olacaksın . Unutma yanlızca sen...

" Önce seni bulmamız gerekmez mi Azra?? Neyse artık uyu. "

Yine şoklardan şoka girmiş ben. Saf saf telefona bakıyordum. Daha bugün birinin beni bulup getirmesini isterken şimdi gecenin onbiri olmuş ve biri önce seni bulmamız gerek diyordu. Ne yapmam gerek ne yazmalıyım hiçbirşey bilemiyordum. Yine ve yine....

Saat oniki olmuş ben hala telefondaki mesajları tekrar tekrar okuyor. Yaşadığım şeylerin gerçekliğine kendimi inandırmaya çalışıyordum. Beni hiç görmediği halde bu kadar iyi tanımlaması ya insan sarrafı olduğuna yada Allah' ın bana acıyıp insan sıfatında bir melek gönderdiğine çıkıyordu. Evet evet başka açıklaması olamazdı.

O sırada tekrar mesaj geldi:

"Artık uyuman gerektiğini söylemiştim. Uyu. "

Bunu nerden bildiğinemi şaşırsam yoksa ilk defa yetimhanedeki annelerimden başka birinin bana uyumam gerektiğini söylediğinemi şaşırsam bilemedim. Kesinlikle bu adamda gizli birşeyler vardı.

"Uyumadığımı nereden biliyorsun??"diye yazıp gönderdim. Cevabını çok merak ediyordum.

" Bazı şeyleri bilmek gerekmez Azra . Hissetmen ve hissetdiğin şeyleri söylemen yada yazman gerekir . İnan bildiğin şeylerden daha doğru olduğunu fark edeceksin."

Haklıydı..... Yine.....

Bazen gerçektende birşeyleri hissetmen doğru bildiğin yada bir şeyi bilmediğin halde sana doğru hissettirir. Sadece senin bu hissi doğru zamanda kullanman gerekir.

"Haklısın. Yine. Neyse iyi geceler ben artık uyuyayım."

"İyi uykular."

Telefonu kapatıp mutfağı toplamaya başladım . Bir kahve yapmaya çalışmış ama yapmamış heryeride birbirine katmıştım. Resmen mutfak kafamdan daha karışıktı.

Mutafığı topladıktan sonra pijamalarımı giymiş yatakta dönüp duruyordum. Çok güzel şimdi nasıl uyuyakalıcaktımki ?? Aklımda tüm bu olup bitenler dönüyor , beni çıkmaza sürüklüyordu. Ben ne yapıyordum hiçbir fikrim yoktu yine ve yine...

Daha fazla dayanamayıp odamın içindeki küçük balkona çıktım . Başımı kaldırıp yıldızları izlemeye başladım . Yetimhanedeyken benden sorumlu annem bana bir keresinde yıldızların bazılarının yıldız değilde gezegen olduğunu söylemişti. Bunu nerden anladığını sorduğumdaysa yanıp sönmeyenlerin gezegen , yanıp sönenlerinse yıldız olduğunu söylemişti. Buna çok şaşırmış nerdeyse her gece gezegenleri ve yıldızları bulup saymaya çalışmıştım sonraysa benden sorumlu anneme gidip saydığım gezegenlerin isimlerini sormuştum o ise sadece birkaçının ismini vermiş diğerleri bilmediğini söylemişti. Yani onlar bilinmeyen gezegenmi diye sorduğumda şimdilik bilinmeyen gezegen ama bir gün onlarında isimleri bir kimlikleri olacak demişti.

Pabucumun Komutanı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin