Yine ağlayarak bir köşeye oturmuş kurtarılmayı bekliyordum.Jimin ise asansörün kapısını açmaya çalışıyordu ama başaramıyordu.Bunu kendisi de biliyordu ama yine de pes etmiyordu...
Kafamı avuçlarımın içine koyarak hıçkırıklarımı serbest bıraktım.Çok korkuyordum.Hemde hiç olmadığı kadar çok... "Korkma kurtulucağız buradan." diyen Jimin'in sesini duydum.Ardından yanıma oturduğunu hissettim.Kollarıyla beni sararken sakinleşmem için kulağıma fısıldıyordu.Ama bu sefer işe yaramıyordu.Fobim bu sefer beni ele geçiriyordu.Vücudumu tir tir titretiyordu sıcak olmasına rağmen."Şşş sakin ol...yok birşey"diyerek saçlarımı okşuyordu tombul elleriyle.Sakin kalmaya çalışıyordum ama beceremiyordum.Gözlerimi yummup sakinleşmeyi bekledim.Ama işe yaramıyordu.Yine asansörün o korkunç sesi duyuldu.O düşmek üzere olan gıcırtılı ses."Ölücez!" dedim korkuyla ne dediğimi bilemeyerek.Jimin anında ağızımı kapattı. "olmayacak öyke birşey! Aklına kötü şeyler getirme!" dedi sakinleştirmeye çalışarak.Asansör hızla sarılırken bir çığlık bıraktım boşluğa.Jimin kollarıyla beni sıkıca sarıyor , güvende hissettmem için uğraşıyordu.Gözyaşlarım kollarına damlarken asansör tekrardan hareket etti."ÖLÜCEĞİZ!" diye çığlıklar atıyordum nefesim daralırken."Sakin ol! Sakin ol!" diyordu Jimin ama oda korkuyordu. "YARDIM EDİN! İMDAT!" diye bağırdı asansörün duvarına vururken.Vücudum kolları arasında kaybolurken asansörden hiç hoş olmayan sesler gelmeye başladı.Bu ip kopma sesi olmasın lütfen diye dua ediyordum içimden."Hey! Kimse varmı orada?!"Dışarı taraftan ses duyulduğunda anında cevap verdik."Lütfen yardım edin! Asansör düşmek üzere!" "Şimdi sakin olun ve güvenli bir köşeye geçmeye çalışın! Sizi kurtaracağız!" Dediğine karşılık boş duvarın oraya doğru yaslandık.Asansörden sesler gelmeye devam ederken iyice Jimin'e yaslanmıştım.Vanilya kokusu burnuma dolarken burnunu burnuma değdirdi."Sakin ol bir tanem.Çıkıcaz buradan." diyerek dudağıma minik bir buse kondurdu.Verdiği öpücükle az da olsa sakinleşirken asansörün üst kapağında takır tukur sesler gelmeye başladı.İkimizde korkuyla yukarıya bakarken asansörün yukarı kapağı açıldı.Gördüğümüz itfaiye görevlisi ile sevinirken ikimizde ayağı kalktık."Sakin olun sizi buradan çıkarıcağız! Şimdi dikkatlice elinizi bana verin hanımefendi" diyerek elini uzattı.Jimin'den yardım alarak adamın elini tuttuğumda yavaşça yukarıya çekmeye başladı.Sallanan asansörle birlikte dengemi kaybettiğimde kapağın kenarlarından tutundum.Ayaklarım havada sallanırken Jimin beni tutarak adamın çıkarmasına yardımcı olmuştu.Asansörün tepesine ayaklarımı bastığımda adam belime halat bağlayarak yukarı çekilmem için hazırladı."Çekin!" diyerek ipimi salladığında yukardakiler çekmeye başlamışlardı."Hayır! Durun! Jimin gelmeden olmaz!" dedim en son ki olaydan sonra.Adam iç çekerek yukardakilere işaret etti.Ayaklarım tekrardan asansöre bastı.Ardından Jimin'i yukarıya çekti.Jimin'e de halat bağlayarak çekilmesi için işaret verdi.Jimin elimi tutmaya yeltendiğinde asansör altımızdan giderek zemin katla buluşmuştu.Eğer hala içinde olsaydık cidden ölmüştük.Bedenlerimiz havada kalırken yukarıya çekilmeye başlanmıştık.Halata sıkıca tutunmuş bir şekilde adımlarımı yere basmayı bekliyordum.Jimin bu halime gülmek istese de nasıl bir durumun içinde olduğumuzu bildiği için kendini tuttu.Sonunda yere ayaklarımızı bastığımızda resmen yeri öpmek istedim.Bir daha asla ama asla binmeyecektim asansöre.Bu da yaşadığım son asansör macerası olsun!Üstümdeki halatdan kurtulduğumda direk Jimin'e sarıldım.Kahkaha atarak bana karşılık verdiğinde omuzuna bir tane geçirdim."Ben sana dedim binmeyelim diye! Al gördün mü ne olduğunu?!" dedim tekrardan vururken.Kahkaha atmaya devam ederken kulağından çekerek yüzünü yüzüme yakınlaştırdım."Gülme! Komik bir şey demiyorum ben! Ya gülmesene! Yollarım seni!" dediğimde gülerek dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.Her ne kadar kırgın olsamda öpüşüne karşılık vermiştim.Tabiki de yanaklarımın kızarmasına engel olamamıştım...
-SON-
