｢ 太陽と月 ｣ ・𝓐𝓼𝓱𝓮𝓲𝓳𝓲 ✓

０.６

" Bana kitapta okuduğun leopardan bahsetmiştin. O leoparın geri dönmediğini nerden biliyorsun?
Ve ben de senin o leopar gibi olmadığını, kaderini değiştirebileceğini söylemiştim.- "

♡

Ash titreyerek eğildi. Gözleri dolmuştu onun da. Özür dilemeye devam ediyordu. Eiji, Ash'in ne kadar yorulduğunu ve bıktığını anlayabiliyordu. Buraya gelmek için ne kadar uğraştığını biliyordu. Ash'in omuzlarından tuttu. Onun önünde eğilmesini asla istememişti.

"Ash...lütfen önümde eğilme. İstediğim şey bu değil! Seni böyle görmek istemiyorum!"

"Eiji seni yalnız başına bırakmak istememiştim..."

"Biliyorum Ash... Ama senin...senin cidden öldüğünü düşündüm. Dayanmaya çalıştım, unutmaya çalıştım ama olmadı. İlk duyduğum zaman inanmak istemedim. Çünkü sen güçlü birisin. O gün kalbim parçalara ayrıldı... Sonraki günler senin yanımda olmadığını, seni bir daha göremeyeceğimi ya da duyamayacağımı anladım fakat senin hâlâ hayatta olduğunu, hâlâ dünyanın herhangi bir yerine nefes aldığını düşünmek istedim. Korktum! Çünkü..."

Ash sadece Eiji'yi dinliyor, onun bugüne kadar içinde biriktirdiği bütün duyguları dışarı atışını izliyordu. O da, kendisi kadar acı çekmişti. Eiji konuşmayı kesti. Ash, koyu kahve gözlerden akan tuzlu yaşları silmek için elini uzattı. Eiji gözlerini kapattı. Yanaklarında gezinen ellerin titrediğini hissetti. Elleri tuttu. Soğuklardı.

"Seni çok özledim Ash..."

Turkuvaz gözleriyle önünde duran oğlana bakıyordu sadece. Eiji'nin ağzından çıkan sözler onu daha da üzmüştü. Ash, Eiji'nin sırtından tuttu. Birkaç adım ilerledi ve Ash'e sarıldı. Kafasını, Ash'in göğsüne yasladı. Nefesini kontrol etmeye çalıştı. Ash'in göğsünden gelen kalp atışını çok net duyuyordu. Gözlerini kapattı. O çok özlediği kokuyu tekrar içine çekti. Ash'in kokusunu. Elleriyle Ash'in montunu sıkı sıkı tutmuştu. Ash ilk defa Eiji'nin bu kadar duygusal olduğunu görüyordu.

"Eiji...lütfen söyle, tekrar yüzünün gülmesi için napabilirim? Sadece söyle. Ne olursa, gülümsemen için her şeyi yaparım."

Eiji kafasını kaldırdı. Ash'in cevap bekleyen gözlerine kitlendi. Söyleyip söylememe arasında kalmıştı. Fakat Ash'i böyle görmek istemiyordu. Onu üzüyormuş gibi hissediyordu. Derin bir nefes verdi titreyerek.

"Ö-öp beni, lütfen Ash..."