OLİMPOS'UN KAYIP TANRIÇASI

1. Bölüm

Hoşgeldiniz.

Yeni fantastik kurgum ve ilk bölümü ile karşınızdayım.

Lütfen bol yorumlarınızı, bol yıldızlarınızı (❇) ve desteğinizi esirgemeyin.

Hadi hepiniz buraya okumaya başladığınız tarihi yazın.
Bugün yazdım.
( 02.01.2021)

Keyifli okumalar dilerim. 💜

*Düzenlendi*

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

"Üzdüğün kadar üzülürsün" derdi herkes. Benimse tek bir cevabım olurdu buna karşın;

"Üzüldüğüm kadar üzerim sadece."

Sokaklarda büyümek aslında bir ayrıcalıktı bana göre.

Aile sıcaklığında büyüyen, sevgi gören, ayrıcalık nedir tadan bir kız olsaydım, kimin ne mal olduğunu eminim ki bir bakışta anlayamazdım.

Oysaki sokakta büyümek, bana asıl ayrıcalığı tattırmıştı.

Tabiki de güllük gülistanlık bir şekilde büyümemiştim.
Yeri gelmişti aç kalmış, yeri gelmişti beni aç bırakanlardan eziyet görmüştüm.

Kimi zaman üstüm yırtık dolaşmış, diğer çocukların acımasız cümleleri altında ezilmiştim.

Öyle bir zaman gelmişti ki, bana acıyan gözlerle bakmışlardı.

Üstümde olmayan kıyafetler, ayağımda olmayan ayakkabılar yüzünden, durumu olan ailelerin çocuklarından bir köpek muamelesi görmüştüm.

Halbuki bilmezlerdi, sokak köpekleri bile önündeki yemeği benimle paylaşırdı. Onlar ise arta kalan yemekleri, bile bile gözümün önünde çöpe dökerek bana kinle bakardı.

Ben gurursuz değildim.
Çöpteki yemeği alacağıma, aç kalmayı yeğlerdim.

Evet kimsesizdim. Belki onlar gibi beni koruyacak bir babam, yaralarımı saracak bir annem yoktu.

Beni kıskanacak bir abim, onu kıskanacağım bir kardeşim de yoktu.

Ama gururum vardı.
Ben vardım.
Benim annem de bendim.
Çünkü yaralarımı kendim sarardım.

Benim babam da bendim.
Çünkü sadece ben kendimi koruyabilirdim.

Benim abim de, ablam da bendim. Başkalarının eşyalarına imrenerek baksam bile, yine kendi hayatımı sevmeye çalışırdım.

Keşke o kızın yerinde ben olsam dediğim zamanlar çok olmuştu.

Bir kızdı işte.
Zaten önemli olan da, benim gibi bir kız olmayışıydı.

Ona karışanları koşa koşa annesinin bacağına sarılarak şikayet eden o kızı, çok kıskanmıştım.

Annesinin saçlarını usulca okşamasını, ona karışanları sert bir dille yola getirmesini de çok kıskanmıştım.