Toxic love "draco x reader"

Zero

Περίμενα πως και πως αυτή τη στιγμή και επιτέλους έφτασε! Σήμερα είναι η πρώτη μου μερα στο Χογκουαρτς, στον κόσμο της μαγείας! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη!

Οι γονείς μου είναι επίσης μάγοι και από τους καλύτερους μάλιστα αλλά πλέον δεν ασχολούνται με την μαγεία χωρίς να μου έχουν εξηγήσει τον λογο. Αν και ειμαστε πολύ δεμένοι ξερω πως κάποια στιγμή θα μου μιλήσουν ανοιχτά.

Anyways, ακούω την μητέρα μου και τον πατέρα μου να με φωνάζουν ώστε να φύγουμε για τον σταθμό.

Αποχαιρετώ τους γονείς μου και είμαι ετοιμη για αυτο το ταξίδι. Τρεχω γρήγορα προς την πλατφόρμα 9 3/4 ώστε να προλάβω το τρένο μου.

Ξαφνικά ακούω κάτι φωνές να μου φωνάζουν και ετσι γυρνάω να δω ποιος είναι. Δυο αγόρια, ο ένας μαυρομαλλης με γυαλιά και ο άλλος με ένα περίεργο χρωμα μαλλιών θα έλεγα πως είναι τζίντζερ, με κοιτούν και μου φωνάζουν να τους περιμένω. Κάτι μου θύμιζαν ομως.

"Με λένε Ρον" λέει ο τζιντζερομαλλης
"Και εμενα Χάρι" λέει ο άλλος
"Χάρι Ποτερ;" Λεω με το στόμα ανοιχτό καθώς είχα ξαφνιαστεί
"Αυτοπροσώπως" μου λέει και χαμογελάμε
"Είμαι η y/n και σήμερα είναι η πρώτη μου μερα στο Χογκουαρτς" λεω με έναν ενθουσιασμό
"Λοιπόν ελα μαζί μας τότε" λένε και οι δυο

Έπειτα μπαίνουμε σε ένα βαγόνι του τρένου και καθόμαστε στις θέσεις. Μια πολύ όμορφη κοπέλα εμφανίζεται.

"Γεια σας παιδιά." Τους αγκαλιάζει "Εσενα δεν σε έχω ξαναδεί. Είσαι καινούργια;" Με ρωτάει 
"Ναι είμαι η y/n χάρηκα"
"Με λένε Ερμιόνη..χάρηκα"

Κάτι μου θύμιζε και εκείνη. Τα τρία αυτά παιδιά τα ήξερα αφού ήταν γνωστό πως ήταν καλοί μάγοι.

Αφού με ρώτησαν για την ζωή μου με σκοπό να μάθουν περισσότερα πράγματα για εμενα, η ώρα πέρασε και επιτέλους είχαμε φτάσει στο μαγικό σχολείο.

Κατεβήκαμε από το τρένο και ακούσαμε μια φωνή να μας φωνάζει. Γύρισα να δω ποιος είναι και αυτο που αντίκρισα ήταν ένα ξανθό αγορι με τα πιο όμορφα ματια που είχα δει..

"Βλέπω καινούργια κοπέλα μαζί με την λασποαιματη Γκρέιντζερ. Δεν το ήξερα ότι έχει κι άλλους φίλους εκτός από τον ηλιθιο και τον πανηλιθιο." είπε και οι φίλοι του άρχισαν να γελούν.

Εκεί ήταν η στιγμή που καταλαβα ότι θα ήταν μπελάς και δεν άντεξα παρά να του απαντήσω..

"Δεν σε ξερω αλλά νομιζω πως μπορω να διακρίνω τους βλακες από χιλιόμετρα" του ειπα με ένα υφος απειλητικό. 

Εκείνος και οι φίλοι του έκαναν έναν ήχο σαν τις κουκουβάγιες θα έλεγα και απλά ήταν τόσο ειρωνικό.
Αποφάσισε να μου πει "προσεχε κοριτσάκι γιατί δεν τελειωσαμε εμείς" και πριν καν προλάβω να απαντήσω είχε φύγει.

Τα παιδιά με κοίταξαν με ένα περίεργο ύφος και αμέσως τους ρώτησα ποιο ήταν αυτο το αγορι.
"Σοβαρα δεν ξερεις τον πιο μεγαλο μαλακα όλου του σχολείου; Λοιπόν αυτός ήταν ο Μαλφοι..ο Ντρακο Μαλφοι" μου είπε ο Χάρι

Τότε καταλαβα πως και αυτον τον ήξερα καθώς ήταν γνωστός για τα κατορθώματα του πατέρα του για χάρη του ακατανόμαστου(ναι τον Voldemort εννοώ) 

"Λοιπόν νιωθω πως θα περάσουμε ωραια με αυτον τον ηλιθιο.." σκέφτομαι φωναχτά

Χευυυ! Αυτή είναι μια ιστορία που μου ηρθε τελείως στο άκυρο και ετσι άρχισα να την γραψω..δεν ξερω αν θα την συνεχίσω πολύ..απλά ελπίζω να σας αρέσει<3