Never Gonna Say Goodbye 1

Chapter 18

U. S....

Mga sunod sunod na katok ang narinig ko sa kuarto ko. Tinigil ko muna ang pag eempake ko, tinungo ko muna ang pinto para pag buksan ang kumakatok...

Si mama Pala...

"Oh ma... Ano yun?" Tanong ko... Niluwagan ko ang pag bukas ng pintoan para Maka pasok si mama.

Pumasok si mama sa kuarto at na upo sa kama, Habang ako tinuloy ko ang pag eempake.

"Nak, talagang babalik ka parin ba sa pilipinas?" pag aalala niyang Tanong

"Ma..what the use of staying here in the u. s..,  The Bypass operation is not even successful, I want to spend more time in the Philippines.. Meroon Lang akong hahanaping Tao, before it's to late.. I don't want to have regrets kapag nakalatay na ako sa higaan "

" Anak don't say that please.. That's why we have to ask a second opinion from the other doctors "...

Tumigil ako sa pag eempake at tingingnan ko si mama...

" Ma..i am much prefer to spend more time to find this person rather than to find a doctor and to ask a second opinion, that we all know that there is no more solution in this illness.. "

Bumuntong hininga si mama sa sinabi ko..sabay lumapit sakin at hinawakan ko ang dalawa Kung kamay.

"You are my son, I don't want loose you nor to hurt you.. Alright... For the sake of your happiness, papayagan Kita but promise me after 1 month na hinde mo pa siya nakikita, you have to comeback here"... Napaluha si mama.. Kaya yinakap ko siya

" Thank you ma.., I will just give me 1 month" ...

Its a very sad to tell, na hinde naging successful ang heart operation ko dahil Meroon tumor na nakita sa  arteris sa puso ko.. I don't know Kung bakit sinabi ng doctor ko na hinde pwede ma operahan ang puso ko dahil magagalaw ang tumor at baka pag magalaw baka mag spread ang cells niya at mapadali ang buhay ko.. Its a scary but to accept na ganito ang magiging kapalaran kona..Personally natatakot ako na baka anytime bigla nalang ako bumagsak sa kinatatayuan ko..Kaya sobrang pag aalala ni mama ng sabihin ko sa kanya na babalik ako ng pilipinas.. Dahil wala naman daw mag aasikaso sakin if ever na my mangyari sakin don.

So I've decided na habang hinde pa nangyayari ito, Kailangan Kung hanapin ang lalakeng gusto Kung ma kasama bago man ako mawala sa Mundong ito

I have to find roiland . It's been 4 years Nang huli ko siyang nakita.. I' vd tried to find him sa hongkong airport  Nong Nagkita kami sa naia, but sadly hinde kona siya nakita, I don't know Kung talagang pinagtaguan niya ako o talagang hinde na nag cross ang landas namin..

I want to tell him na, He is the only man that I loved sinced 4 years up to now.. Hinde ko mapapatawad ang sarile ko siguro  Kung hinde ko siya ma hanap.

Dumating na ang Gabi, Kung saan flight kona pa direct flight from San Francisco to Manila

... Friday... 9: 00 Pm... Nasa loob na ako Nang eroplano..

Habang Naka dungaw lang ako sa bintana,Nararadaman ko yung kaba sa dibdib ko.. Suntok sa buwan ang pag uwi ko ng pilipinas kung mahahanap koba si Roi.. Sa laki ng maynila at sa dami ng ospital hinde ko alam Kung saan ako mag uumpisa para hanapin at Tanongin Kung Meroon bang roiland na Naka duty as a nurse..

ROILAND..

Domestic Airport Passenger Entrance..

"Thank you sa hospitality ninyong dalawa." Sabi ko Kay Larry at kay Andrew.

Ngumiti si Andrew " Anytime, basta pag andito ka sa Manila, sabihan molang kami para sunduin ka namin.".

"Nga Pala, basta pag naisipan nyong mag celebrate ng anniversary sa probensiya ko, inform din ninyo ako, anyway na kay Andrew narin naman Yung  address,... Sige na papasok naku ang haba na ng pila."...