Babes, I Love You ♥

Chapter Twelve ♥~

(author’s note~

 Uwahahaha!! Nagbabalik na si miss author! Ayeeyee after 436795 years oha. Sana namiss nyo ko (assuming! XD) btw, adbanss Merry Christmas and happy bagong taon mga minamahal, nagmamahal at mamahalin ko pang mga readers! Salamunch din. ♥)

[Yessie’s POV.]

“salamat talaga!! Thank you thank you ng madame guys!! =) love you!! Ay nakalimutan ko.. belated happy berday pala engot! Yow XD”

“thanks, happy berday din! Alam mo yan! ^___^b”

Ang sarap ng ganito, palaging Masaya. Walang problema, wala nang malungkot na nararamdaman oh diba? Sino bang nilalang ang aayaw dito?!

“picture muna tayoo~! (click click) oh wait, sino pala yung kanina pang naka costume? O.o”

“eh di si Ethan! Sino pa ba? hindi mo ba nakita tong si Chill, engot talaga neto =____=” sarap kaltosan neto

“mas engot ka naman! tara na nga kain na tayo, kainin ko buto mo dyan ee =_____=”

“teka panget na engot! Bago tayo kumain, oh eto regalo sayo”

I looked at him puzzledly, dahil ang buong akala ko ay kay Johann galing yung regalo but when I looked at the card it was from Kim -.-‘ from the cr lumabas naman si Ethan and he is walking towards me..

“tara usap tayo sa labas kung okey lang sayo, Yessie?”

“ah.. sige tara”

And so I followed him. He looked quite serious, while I felt a little strange. Ano kayang meron?! 0____0 mag rereveal na kaya sya na bading sya? Buntis?! Ahh. Ayoko ng seryosong ganito. Sana hindi to bad news~

“hm, Yeye happy birthday pala =) ah, pu-punta pala kaming Singapore, ewan ko lang kila dad kung magm.migrate na kami dun. Narinig ko kasi pero secret lang to ha?”

*TICK TICK TICK*

Drops slowly come rushing through my face and then, it became to form into a rain, ah? And I found myself crying infront of him. Pero, pero bakit?! here I go again, makikita nya nanaman akong naiyak goodthing naulan, hindi msyadong halata kaya ok lang. Ano bay an, may aalis nanaman? T.T kala ko pa naman ligtaas nako sa sakit, pero mali nanaman ako..

“m-migrate?! Pero pano pag hinde? One year nalang ,aalis kpa?”

“pag hinde? Hmm, mga 10 months ata. Pero sana nga bumalik pa kami dito. Haha! mahihintay mo ba ko?”

Ah, ano bay an lalo pang lumakas yung ulan kasabay din ng pagtulo ng luha ko. Para lang kaming baliw dun eh! Its past 5 kaya mags.sunset palang then I got startled when Chloe saw us. Naku, magagalet yan~

kelan ba mawawala tong nararamdaman ko?

“uyuy! Tekaa! Bakit ba kayo nagpapa ulan dyan ha?! Pati si berday girl tuloy nauulanan, magkakasaket pa yan >___<”

“wala lang trip lang namin!! May sinabe din kase ko sabay umulan, sige kumain lang kayo.”

“pero pumasok na muna kayo dito!!”

Oh diba? Parang nanay dating?! Pumasok na kame at kinuha yung towel na hawak ni NANAY CHLOE sabay akyat pataas para kumuha ng damet, pinapaligo kse ko =___= amp, pagtapos ay pumunta akong kusina para uminom ng tubig, there I saw Johann and Chill playing.