「Düzenleniyor」
↬ Eğlence amaçlı yazılmış bir BNHA Tepki kitabıdır ve gerçekleri yansıtmamaktadır. Bu yüzden ciddiye almadan okuyunuz.
_________________
↳ ❝Yazdıklarımı/İçeriklerimi Wattpad veya herhangi bir platformda kendi adınıza kopyalamanız, pa...
Deku: Güneş ışıkları bulutların arasından serin sokağa yansıyordu. Sokak fazla kalabalık değildi. Aksine tenhaydı. Sessiz sokakta sadece senin ayak seslerin duyuluyordu. Evet, yine geç kalmıştın. Nefesin kesilmeye başladığında duraksadın. Derin nefes aldın. Ama sesler kesilmemişti. Biri daha mı vardı yoksa? Omzunun üzerinden arkana baktın. U.A. üniforması giymiş başka bir çocuk, nefes nefese derse yetişmeye çalışıyordu. Bu çocuğu tanıyordun. 1-A sınıfından Deku... Seni görünce gülümsedi ve yanında durdu. Ellerini dizlerine dayayıp derin derin nefes aldı.
- Günaydın Midoriya.
- Günaydın... Eee?
- (Y/N).
- Günaydın (Y/N).
Hâlâ kendini toparlayamamıştı anlaşılan. Başını kaldırdı ve ellerini beline dayadı. Derin derin nefes alıyordu.
- Yine geç kaldım anlaşılan.
- Aynen.
- Umarım Aizawa-Sensei fazla kızmaz.
- Umarım...
- Eee, sen nasılsın (Y/N)?
Bu şekilde sohbet etme fırsatınız olmuştu. Adımlarınızı yavaşlattınız ve yürüyerek U.A.'ye kadar konuştunuz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Todoroki: Yüzünü kapatan saçlarını geriye attın. Gözlerini, soğuk rüzgârdan korumak için kıstın. Buraya kitap okumak için gelmiştin ama havanın soğuk olacağını hesap edememiştin. Tişörtünden içeri giren rüzgâr yüzünden tekrar kollarını bedenine sardın. Titriyordun. Yavaş adımlarla evine doğru ilerledin. Evin yakındı yakın olmasına ama gidene kadar kardan adam olmasan iyiydi. Nefesini verdin. Bacakların titriyordu. O an omzunda bir el hissettin. Arkanı döndüğünde karşına saçının yarısı kızıl, diğer yarısı beyaz olan bir çocuk çıkmıştı. Gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladı.
- Eh... Siz iyi misiniz? Biraz... Üşümüş görünüyorsunuz da...
Beceriksizce gülümsedin.
- Şey... Evet, iyiyim.
Ama bu cevabı kabul etmiyor gibiydi. Gözlerinden anlamıştın.
- Üşüyorsunuz... Bekleyin!
Üstündeki ceketi çıkarıp sana uzattığında kabul etmediğini belli etmek istercesine ellerini uzattın.
