Ghost | Taekook

Bölüm 8: Korkak

 
Keyifli okumalar.

_____

Bölüm 8: Korkak

 
Taehyung'un parmakları Jungkook'u usul usul okşarken acı çekermiş gibi içine bir nefes çekmişti Jungkook.

Ne demişti o?

Gördün mü? Sana zevk yaşatabiliyormuşum.

Jungkook bir kez daha yenildiğini hissetmişti Taehyung'a karşı. Hep onunla karşı karşıya geldiğinde tükürdüğünü yalamak zorunda kalıyordu.

Taehyung'un parmakları Jungkook'un eşofmanının içine girdiğinde Jungkook'un gözleri büyümüştü. Aralıklı dudaklarının arasındaki nefes alışverişi durmuştu. Gözlerini Taehyung ile buluşturdu. İkisi de tek kelime etmeden birbirlerinin gözlerinin içine baktılar. Hareket eden tek şey ise Jungkook'un eşofmanının içindeki Taehyung'un parmaklarıydı.

Jungkook sadece anın tadını çıkarmak, gözlerini kapayıp, başını geriye atıp dudaklarını aralamak ve inlemek istiyordu. Fakat bunları yapmadı. Yapamazdı.

Gözlerini kırpmadan Taehyung'a bakıyordu. Onun olumsuz bir şey söylemesine, içinde bulundukları bu büyülü andan çıkmalarına yardımcı olacak bir şey yapmasına ihtiyacı vardı. Çünkü kendisi bunu yapamıyordu. Bu anlamda zayıftı. Tüm bunlar için ise Taehyung'u suçluyordu. İçinden, daha önce tecrübesi olmayan duyguları açığa çıkarmıştı ve Jungkook bunlarla ne yapacağını bilmiyordu.

Taehyung ise Jungkook'a hiç yardımcı olmuyordu. Tersine, alçak bir ses tonuyla ve anlayışla Jungkook'a doğru bir soru yöneltti. "Seni rahatlatmamı ister misin?"

Sadece bir cümle, sırf içerdiği anlamlar yüzünden Jungkook'u daha fazla yükseltiyordu. Jungkook dayanamayarak gözlerini kapattı. Söylemesi gereken cevabı biliyordu. Mantıklı olan olumsuz bir cevap vermekti. Fakat bedeni tam tersini istiyordu. İkisi arasında kaldığı içinse sessizlik en iyi cevap olmuştu.

Taehyung ise hislerinin bu noktaya geleceğini tahmin etmemişti. Jungkook ile oynamak ve onu aciz bir hale düşürerek bu aciz halini görmesini istemişti. Ancak şimdi, o bu halde kucağında oturuyorken hiç de hırçın görünmüyordu. Bu hali daha çok hoşuna gitmişti.

"Jungkook, bana cevap vermelisin." dedi Taehyung sakince. Jungkook'un vereceği cevabın bir önemi yoktu. Taehyung zaten devam edecekti. Fakat ondan da duymak istiyordu. Jungkook'un vereceği olumsuz bir cevap ihtimaline karşı ise, onu bir şekilde ikna ederdi.

Jungkook'un sessizliğini koruması üzerine Taehyung parmaklarını ondan çekti. Jungkook ise kesinlikle hayal kırıklığına uğramış bir şekilde gözlerini araladı ve Taehyung'a baktı. Taehyung ise şımarık bir çocuk gibiydi. Tek fark, istediği olmayınca ağlamak yerine karşı tarafı ağlatıyordu.

Jungkook hayal kırıklığından dolayı bozuk bir sesle "Neden benden bir cevap bekliyorsun?" demişti. "Akışına bırakamayacak kadar korkak mısın?"

Bu cevap Taehyung'u kesinlikle şaşırtmıştı. Elini çektiği için bozulacağının farkındaydı fakat bu şekilde dışa vurmasını beklememişti.

Taehyung'un dudakları kıvrılmıştı. "Cevap veremeyecek kadar korkak olan sensin." demişti. "Zaten her şey benim istediğim gibi oluyor. Sen bazı şeylere kendin mi karar verdiğini düşünmüştün?"

Normal zamanda sinirleneceği cümleler şu an Jungkook'u yükseltmekten başka bir işe yaramıyordu. Taehyung'un kucağında hafifçe hareketlenip ona biraz daha yaklaştığında Taehyung'un elleri onun kalçasını bulmuştu. Jungkook'un rahat hareket edebilmesi için oraya konumlanmıştı. Ayrıca iyice de keyiflenmişti.