Lee minho // dejavu

1.BÖLÜM -hayatın değişim anı, lee minho / sun yeon-

"HAYIR HAYIIRR !! "
"Sun yeon , kendine gel "
Bian için kesilen nefesim ve yine hayal meyal gördüğüm kişi , en önemlisi yine belirsizlik. Kendime geldiğim gibi yanımda bana bıkkın gözlerle bakan ya eun vardı.
"Artık kendine gel ve dediklerimi yap, bak güzelim ben senin iyiliğin için söylüyorum bunu unutma , sende farkındasın artık sana zarar veriyor. Sadece git ve aynaya bak "
Ayağı kalkıp en yakın arkadaşımın ezbere bildiğim evinde girişteki aynaya doğru yürüdüm , o haklıydı bana zarar veriyordu ve buna dur demeliydim.
Bitkin bakışlarımı ya eun a döndürünce , gözlerimiz kesiştiğinde
"Kalk giyi montunu , randevusuz alıyorlarsa gidiyoruz ve bu iş bitiyor "
Haklı olduğu kesindi , ve onu onaylayan bir şekilde mırıldanınca üstümüze bakmadan montlarımız giyinip çıktık.
Arabası 10 katlı apartmanın garajındaydı , adımlarım her ne kadar geri gitsede arabaya
bindim
Yolculuk boyu açtığı sakin şarkılar beni biraz olsun rahatlatmıştı, verdiği gevşeklikle mayışımıştım ki
" geldik"
Demesiyle *içimden* homurdana homurdana hastaneye giriş yaptık. hastaneler ve şu değişik kokuları hiç hoşlanmamam. İlk bulduğumuz sekretere doğru ilerleyip sıraya girdik sıra bize gelince sekreter:
" buyurun ?"
Demişti , benden önce ya eun cevap verdi
"Şey, biz bay kim' e bakacaktık , piskolok doktoru bay kim taehyung "
"Peki randevunuz var mı ? "
" Ahh şey , biz randevu olduğunu bilmiyorduk , bu seferlik randevusuz girsek "
Dedi elinden geldiği kadar şirin bir şekilde
" affedersiniz hanımefendi bay kim randevusuz almıyor "
"Peki , randevuyu nasıl alabiliriz ?"
"05****-****-**-** numarasından alabilirsiniz , onlar sizi yönlendirecek "
"Peki , sağ olun "
Arabaya doğru gittik ikimize sessizdik. Bütün yol böyle geçti tekrar ya eun un evine geldiğimizde sensizliği bozma mecburiyetinde kaldım
"Teşekkür ederim "
"Şapşal arkadaşlar bugünler için var "
Kollarını açınca düşünmeden sarıldım. O benim için çabalıyor ve bu harika
"Ben eve gitmeliyim , biliyorsun birazdan ananemler arar görüntülü ,😁"
"Biliyorum"
Kıkırdadığında bende kıkırdamıştım. Vedalaşıp kendi evime doğru yıl aldım.
Eve vardığımda telefonum çalmaya başladı , kendi kendime zamanlama mükemmel diye geçirirken zır zır çalan telefonu açtım daha montumu bile çıkartamamışken
"Ya anne çekil "
Diye bağıran huysuz abim gözüme ilişti kadraja sığmaya çalışıyordu.
"Ya jaehyun çekil biraz , kız annesini görsün"
"Önce ben "
...
40 dk lık konuşma sonrası zar zor kapattılar, ailem busan da ben seul de yaşıyorum, okul ve çok beğendiğim yer olması gereği gelmiştim buraya ve kalıcıyım gibi duruyor. Ailemde her gün arıyorlar ve biraz olsun Özlem gideriyoruz.
Üzerimde ki montu attığım yerden kaldırıp yerine astım, üstüne giydiğim beyaz boğazlı ve bol kazaktan kurtulmak adına odamın yolunu tuttum, altımdaki kotuda çıkarınca pijamalarımla mutlu bir şekilde tv karşısına geçtim.

Umarım beğenir ve oy verip yorum yaparsınız. Beğenirseniz yeni nemlimi elimden geldiği kadar hızlı atmaya çalışırım , malum sınnvalar var 😒
Neyse okuyan oy veren herkese teşekkür ederim , seviliyorsunuz 💕💕💫