switch || Namjin (დასრულებული)

15

-ასეთ დროს აქ რა გინდა? მამამ რო გაიგოს მოგკლავს
-მომენატრე ჰიონ, თანაც დედას ნახვაც მინდოდა
-ასეთ დროს?
-ხო...
-ჯიმინ, ალბათ რაღაც მოხდა, ასე უბრალოდ არ მოხვიდოდი
-ნენსი.. ის, მან მე-
-რა დაგიშავა?!
-ა-არაფერი, დაწყნარდი ჰიონ
-იცოდე თუ რამე დაგიშავა მითხარი, მოვკლავ

ნამჯუნი სიბრაზისგან სულ გაწითლდა, ნენსი საშინელი დედინაცვალი იყო ამას კი მათი მამა ვერ ხედავდა, როდესაც მამამისი სახლში არ მიდიოდა ნენსი ბრაზდებოდა და ჯიმინს სცემდა

-ხელი ასწია შენზე?
-ჰიონ, ძალიან გთხოვ, დღეს შენთან დავრჩები
-შემოდი

* * *

-ჰოსოკ, როგორც ყოველთვის ძალიან კარგი იყო
-ნუ მაწითლებ, უკვე გვიანია, თანაც საკმაოდ, არ მიდიხარ?
-გინდა რომ წავიდე? მეწყინა
-არა, პატარავ, არ მოიწყინო, არ მინდა რომ წახვიდე მაგრამ ხვალ ბავშვებს გამოცდა აქვთ და ტესტები უნდა გავაკეთო
-და რატო? შენ ხომ სხვა თანამშრომლები გყავს? ისინი რატომ არ აკეთებენ?
-მირჩევნია ჩემით გავაკეთო

ჰოსოკმა "მას" აკოცა და ტანსაცმლის ჩაცმა დაიწყო

-მეძინება
-თუ გინდა სახლში გაგიყვან
-არა, ჩემით წავალ, არ მინდა რომ ჩემი ბიჭი შევაწუხო
-ხვალ მუშაობ?
-ხო, ძალიან რთულია ყოველდღე ახალი პაციენტები მოყავთ, უმეტესობა კი...
-არ ინერვიულო, შენ საუკეთესო ექიმი ხარ
-შენ კი დირექტორი

* * *

-ჯიმინ, ახლა როგორ ხარ?
-მე იმ სახლში არ დავბრუნდები
-არც გაგიშვებ, ხვალ დაველაპარაკები
-ჰიონ, არ არის საჭირო
-შენ გაჩუმდი

ნამჯუნი ფეხზე წამოდგა და ოთახიდან გავიდა

-ნენსი... ნენსი.. არ გაპატიებ, როგორ გაბედე და ჯიმინზე ხელი ასწიე? მე შენ მოგივლი

ნამჯუნი თავისთვის ჩურჩულებდა და თან ხორცს სჭრიდა (ღამის 3-ზე 😐)