Bu fici yayınlamak konusunda çok kararsızdım ama çok istediniz kıyamadım. Umarım beğenirsiniz 💛
"İşte geldik." Annesinin sesini duyan Chan gözlerini açtı. Önünde durduğu binanın üzerindeki yazıyı okudu.
Seoul Sinir ve Ruh Hastalıkları Hastanesi
Hastaneye girdiler ve kayıt yaptırdılar. Annesi olabildiğince çabuk burayı terk etmek istiyor gibiydi. Eh Chan da pek farklı sayılmazdı. Ama biliyordu uzun süre burada olacağını. 325 numaralı odaya doğru ilerlediler. Ne yapacağını ne beklemesi gerektigini bilmiyordu ikisi de.
Onlardan birkaç dakika sonra içeri doktoru olduğunu tahmin ettiği biri girdi. Ellerini beyaz önlüğün cebine koydu ve gülümseyerek "Merhaba ben kim seungmin bundan sonra senin doktorun olacağım." dedi. Gülüşü sevimliydi Chan yine de ifadesiz bir yüzle ona bakmaya devam etti. Seungmin hafifçe boğazını temizleyerek devam etti "Şimdi birkaç test yapmamız gerekiyor. Siz gidebilirsiniz."
Annesi zaten gitmek istiyordu. Oğlundan korkmaya başlamıştı Chan da bunun farkında olduğu için ona sadece el sallamakla yetindi.
Annesi hızlıca çıkarken seungmin de çıkıp birkaç malzeme getirmesi gerektiğini söyleyerek çıktı.
Bu sırada Chan odayı inceleme fırsatı bulmuştu. Oldukça geniş olan oda yatak, televizyon,beyaz bir dolap ve hastane eşyalarından oluşuyordu. Chan yatağa oturup büyük pencereden dışarıyı izlemeye başladı. En azından odanın manzarası güzel diye düşündü.
Tekerlek sesleriyle arkasını döndü. Seungmin ve bir hemşire geri dönmüştü. Chandan uzanmasini istedi. Kan alma ve tansiyon gibi genel testleri yaptılar.
Bunlar olurken chanin herhangi bir tepki vermemesi seungminin dikkatinden kacmamisti. Bunu sonra düşünmeyi kafasına not etti.
Testler bittikten sonra seungmin onu biraz dinlensin diye yalnız bırakmaya karar vermişti. Seanslara yarın baslayabilirdi.
S: Test sonuçları yarın çıkacak. O zamana kadar dinlenebilirsin. Bir şey istersen yanındaki hemşire düğmesine basman yeterli. Benden istediğin bir şey var mı ?
C: Hayır ama bir şey soracağım.
Seungmin sor anlamında kafasını salladı. Chan ona doğru hafif eğilerek fısıldadı.
Benden korkmuyor musun küçük köpekçik ?
Seungmin duraksadı. Daha önce de başka hastalar bu soruyu ona sormuştu ama kimse ona köpekçik dememisti. Kendine gelmesi birkaç saniye içinde oldu.
S: Hayır bay Bang sizden korkmuyorum.
Chan hafifçe gülerek konuştu.
Korksan iyi olur köpekçik
